КРΥΠΤΟΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ ΣΤΟΥΣ Γ.Ο.Χ. ΣΕΡΒΙΑΣ (ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ)

                 

Πᾶς ὁ μὴ ποιῶν δικαιοσύνην οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Θεοῦ (Α'Ιω. 3, 10)

Η εξής πληροφορία προορίζεται στο Ελληνικό ορθόδοξο κοινό και αφορά την τραγική κατάσταση στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Σερβίας, τ.ε. στη Σερβική ενορία που βρίσκεται κάτω από το ωμοφόριο του Αρχιεπισκόπου Στεφάνου („Ματθαιϊκοί“). Εμείς, ορθόδοξοι Σέρβοι που όλα αυτά προηγουμένως, ως προειδοποίηση, ανακοινώσαμε στο ολιγάριθμο ενδιαφερόμενο Σερβικό ορθόδοξο κοινό, τώρα θέλουμε να το ανακαλύψουμε και στο Ελληνικό – σύμφωνα με την εντολή του Αγίου Πνεύματος: Mὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε (Еφ. 5, 11).

Αυτό κάνουμε όχι μόνο κατά τη συνείδησή μας που δεν μπορεί να μην υποταχθεί σε εκείνη την εντολή του Πνεύματος της Αληθείας, αλλά επίσης και με τη φιλάδελφη επιθυμία ώστε κάθε ορθόδοξος αδελφός και αδελφή μας να μπορέσει να μάθει την αλήθεια για πνευματικώς θανάσιμες ανομίες στις οποίες μερικά πρόσωπα έμπλεξαν ολόκληρη την Εκκλησία – διότι, όταν ένα μέλος βρίσκεται σε πορνεία και είναι δεδουλωμένο υπό του Σατανά, ολόκληρο το σώμα είναι μολυσμένο και δεδουλωμένο. Αν κρύβαμε αυτήν τη δυσάρεστη αλήθεια και αυτή τη μαρτυρία της αληθείας από άλλους, θα ήμασταν και οι ίδιοι συνένοχοι στην ανομία και συνεργοί του Πονηρού.[1] Η αλήθεια είναι εκείνο που δεν κρύβεται (α-λήθω), και η λέξη κρύβδα[2] στα Σερβικά σημαίνει «αδικία», εκείνο που είναι αντίθετο προς τη δικαιοσύνη. Το φίδι που το έβγαλαν από το σκοτάδι και από τον λάκκο στο φώς, και το έστησαν ἐπὶ σημείου (Αριθμ. 21, 9) να το δουν όλοι – δεν είναι τόσο επικίνδυνο πια.

Η εξής επιστολή, με λεπτομερείς πληροφορίες και αποδείξεις των ανομιών, απευθύνθηκε προς τον Αρχιεπίσκοπο Στέφανο και σε όλους τους Eπισκόπους των Γ.Ο.Χ. τη 14/27 Ιαν. 2021. Παρά τις επανειλημμένες παρακλήσεις να μας δώσουν οποιαδήποτε απάντηση σε αυτή ή τουλάχιστον την επιβεβαίωση ότι την επιστολή την έλαβαν και ότι την πήραν υπ’ όψιν τους, μέχρι σήμερα, πολλές μήνες μετά, καμία απάντηση δεν ακολούθησε.

Για το λόγο αυτό η επιστολή τώρα δημοσιεύεται. Κατά την αποστολική εντολή, ελέγχονται τα έργα του σκότους, ώστε όλοι στην Εκκλησία να μπορούν να τα ξέρουν και να συνεισφέρουν με τις προσευχές τους στο να επιλυθεί το πρόβλημα. Διότι, όλοι όσοι θέλουν και κάνουν κόπο να συγκαλύψουν αυτό το πρόβλημα είναι μέρος του προβλήματος, και όσοι θέλουν το πρόβλημα να επιλυθεί σύμφωνα με τους κανόνες της Εκκλησίας και βοηθούν – είναι μέρος της λύσης. Και όσο περισσότεροι είναι αυτοί οι τελευταίοι, που θα πουν „Κύριε, ελέησον“, το πρόβλημα θα επιλυθεί πιο σύντομα, πιο εύκολα και πιο αποτελεσματικά, εις δόξαν της Αληθείας και της Δικαιοσύνης, εις δόξαν του Εδραιώματος της Αληθείας (1Тιμ. 3,15).

Με αυτό τον τρόπο, εμείς κάναμε όσα είναι στις δυνάμεις μας να βοηθήσουμε εκείνους που έχουν το καθήκον να επιλύσουν το πρόβλημα – τους επισκόπους.

Ταυτόχρονα, αυτά αφιερώνω στον πνευματικό μου Πατέρα αείμνηστο Μητρ. Ταράσιο, ο οποίος μου έδωσε την εντολή να μάθω την αλήθεια για όλα αυτά και να τоν ειδοποιήσω. Το κάνω με καθυστέρηση για την οποία δεν φταίω η ίδια: για να συλλέξει κανείς τις αποδείξεις, εκτός από μέγιστο κόπο ώστε να παρακαμφθούν αναρίθμητες παρεμποδίσεις από όλες τις πλευρές, χρειάζεται καιρός. Ο Δεσπότης, εν τω μεταξύ, έφυγε στην Κρίση του Χριστού και στάθηκε εμπρός Του ολοκλήρως απατηθείς και πολλαπλώς ψευσθείς από τον άνομο και ψευδόμενο κληρικό του (μου έλεγε: „Εγώ ξέρω ότι εκείνος μου λέει ό,τι θέλει“). Ο μακαριστός Δεσπότης είχε σκοπό, αλλά όχι και τις δυνάμεις να λύσει αυτό το πρόβλημα, και για το λόγο αυτό πιστεύω ότι ο Κύριος δεν θα κατηγορήσει αυτόν για το κακό που έγινε κάτω από την εξουσία του στη Σερβική ιεραποστολή, ενώ στην πραγματικότητα στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ.

+

Σε αυτή την επιστολή, όπως είπαμε, από τη Σύνοδο τ.ε. από τους Επισκόπους δεν λάβαμε καμία απάντηση. Αλλά εμμέσως ακούσαμε το μήνυμα που δήθεν ήρθε από τη Σύνοδο προς τον άνομο παπά Συμεών και το οποίο εκείνος διέδωσε στη Σερβία ανάμεσα στους ενορίτες τους (που είναι συνένοχοί του στις ανομίες του και συμψευδομάρτυρες όλων των ψευδομαρτυριών του) – ότι «εκείνοι που συνέταξαν αυτη την επιστολή θα πάθουν κακό“. Εμείς, φυσικά, δεν πιστεύουμε ότι θα “πάθουμε κακό“. Και ακόμα αν κατά κάποια έννοια πραγματικά „πάθουμε κακό“, τ.ε. αν μας εκδιώξουν ένεκεν Δικαιοσύνης, γνωρίζουμε ότι, κατά την άψευδη υπόσχεση του Θεού, δική μας είναι η Βασιλεία των Ουρανών. Και, κατά την εντολή του Χριστού, θα χαρούμε ένα τέτοιο πάθημα. Χαιρετάμε τους αγαπητούς μας εχθρούς, εκείνους που ήδη χαίρονται που „θα πάθουμε κακό“: όπως το ξέρετε καλά, αυτόν τον πόλεμο δεν τον αρχίσαμε εμείς. Αλλά, με τη βοήθεια του Θεού, εμείς θα το τελειώσουμε.

Και, στο τέλος, και άλλη μία σκέψη που δεν μπορώ να την παρασιωπήσω. Επειδή τα πάντα γίνονται με λόγο, τ.ε. τίποτα δεν γίνεται τυχαία, και επειδή πίσω από κάθε λόγο και κάθε έργο υπάρχει ένας υποστατικός νους, δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε: οι νόες που αυτή την διακοινωνιακή ανομία την έκαναν κρυφά, την υποστήριξαν και την απέκρυψαν ύπουλα στην Εκκλησία, για πρώτη φορά στη σχεδόν εκατόχρονη ιστορία των Γ.Ο.Χ. – με ποιό κίνητρο το έκαναν; Μήπως πρόκειται για (ακόμα και) συνειδητό σαμποτάζ της Εκκλησίας, για ένα οργανωμένο εγκληματικό εγχείρημα με την ιδέα να μολυνθούν τα πάντα και με αυτό τον τρόπο να προετοιμαστεί το έδαφος για την ένωση με τους Φλωριναίους και με άλλους σχισματικούς και παρασυνάγωγους, στα πλαίσια του „πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν ἀγαθόν, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός“ (Ψαλμ. 52, 4); Αν αυτή η ανομία δεν τιμωρηθεί, αλλά κρυφτεί και αγνοηθεί μέχρι τέλους, θα γνωρίζουμε ότι πρόκειται για σταθερή πρόθεση κάποιου – να γίνει ακριβώς έτσι.

Και ο Κύριος ας μην το επιτρέψει!    

E. Καπούστινα

 

+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

 

            Προς την Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος

 

Λέουσιτσι, Σερβία, 14/27 Ιανουαρίου 2021

Mὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους,

μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε (Еφ. 5, 11).

 

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε, Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες, ευλογείτε!

Δεδομένου ότι μετά από την κοίμηση του μακαριστού Σεβ. Ταρασίου (αιωνία του η μνήμη εις τη Βασιλεία των Ουρανών!) η ιεραποστολή της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. στη Σερβία πέρασε στην αρμοδιότητα της Ι. Συνόδου, ενημερώνω την Ι. Σύνοδο για τα ακόλουθα γεγονότα και Σας παρακαλώ να τα λάβετε υπ’όψιν Σας.

Πρόκειται για προβλήματα που αφορούν συγκεκριμένα τον Σέρβο ιερέα τον π. Συμέων Μικέρεβιτς, αφ’ ενός, και τη γενική κατάσταση στη Σερβική ιεραποστολή της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ., αφ’ ετέρου.

 

Α.

Πρόπερσι το καλοκαίρι ο μακαριστός Σεβ. Ταράσιος μου έδωσε το καθήκον να βρω αποδείξεις (επειδή κυκλοφορούν αντιφατικές πληροφορίες) ότι:

1. Ο υιός του π. Συμεών το 2005 παντρεύτηκε στον αιρετικό ναό του Πατριαρχείου Σερβίας,

2. Ότι η κόρη του π. Συμεών είτε επίσης είχε στεφανωθεί στο Πατριαρχείο, είτε δεν έχει στεφανωθεί καθόλου, και

3. Ότι τα εγγόνια του π. Συμεών βαπτίστηκαν στο Πατριαρχείο Σερβίας.

Ο λόγος ήταν το ότι ο π. Συμεών στον Σεβ. Ταράσιο ισχυρίζοταν επί χρόνια ότι η οικογένειά του δέχτηκε τα άνω μυστήρια στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ., αν και κανείς από την άκρως ολιγάριθμη ενορία της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. στη Σερβία δεν γνωρίζει που, πότε και ποιος τους στεφάνωσε και βάφτισε, και κανείς δεν έχει κουμπαρικές σχέσεις μαζί τους. Αυτό το γεγονός προκαλεί βάσιμη υποψία ότι στην πραγματικότητα κανείς από την οικογένεια του ιερέα δεν είναι κανονικό μέλος της ιεραποστολής της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ, αν και ο π. Συμεών τους κοινωνάει ως πιστούς της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Με άλλα λόγια, ο Σέρβος ιερέας εδώ και 15 χρόνια ουσιαστικά διατηρεί κρυφή διακοινωνία με αιρετικούς και επομένως ολόκληρη την Εκκλησία Γ.Ο.Χ. την εμπλέκει στις κρυπτο-οικουμενιστικές του ενέργειες.

Ο ισχυρισμός του π. Συμεών ότι ο υιός του στεφανώθηκε στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ. αντιφάσκει ευθέως όχι μόνο με αρκετές μαρτυρίες των ενοριτών που είδαν τις φωτογραφίες από το γάμο του υιού του μέσα και μπροστά στον αιρετικό ναό (όπου φαίνεται και ο ίδιος ο π. Συμεών με κουστούμι), αλλά και με τη μαρτυρία του ιδίου του υιού του (του Δημητρίου-Μίροσλαβ), ο οποίος σε μερικούς ενορίτες επιβεβαίωσε προσωπικά ότι πραγματικά είχε παντρευτεί στο ναό του Πατριαρχείου Σερβίας, όπως και με την πανομοιότυπη μαρτυρία της πρεσβυτέρας Βερονίκης.

Στην αρχή της περασμένης χρονιάς (του 2020) ενημέρωσα τον μακαρ. Σεβ. Ταράσιο ότι μου είναι αδύνατο να βρω τις αποδείξεις από τα ληξιαρχικά βιβλία του Πατριαρχείου (πιστοποιητικά των βαπτίσεων και των γάμων δεν είναι διαθέσιμα, γιατί δεν δίνονται στα μην εξουσιοδοτημένα άτομα) και ότι για το λόγο αυτό ο μοναδικός τρόπος να ανακαλυφθεί η αλήθεια είναι ο ίδιος ο Σεβασμιώτατος να απαιτήσει από τον π. Συμεών τις υπογεγραμμένες δηλώσεις των κουμπάρων.

Την εορτή του αγ. Ταρασίου του 2020 ο μακαρ. Επ. Ταράσιος, εν παρουσία του π. Γρηγορίου (Ευσεβίου), για ακόμα μία φορά εξέτασε τον π. Συμεών, ο οποίος επανάλαβε ότι τα εγγόνια του βαπτίστηκαν κανονικά στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Σερβίας, ότι και ο υιός και η κόρη του παντρεύτηκαν κανονικά, και ότι σε όλες τις περιπτώσεις οι κουμπάροι τους ήταν κάποιοι πιστοί μας Ουκρανοί από τη Γαλλία, πράγμα το οποίο επανάλαβε και μετά αρκετές φορές ενώπιον της ενορίας του (υπάρχουν γραπτές και προφορικές μαρτυρίες).

Στο παρελθόν, ο  π. Συμεών, σύμφωνα με τις μαρτυρίες διάφορων ενοριτών, για το γάμο του υιού του έλεγε με τουλάχιστον εφτά διαφορετικούς τρόπους: 

1. Στον π. Σέργιο (Еλευθέριο) είπε προσωπικά ότι ο υιός του στεφανώθηκε στο ναό του Πατριαρχείου Σερβίας στο χωριό τους (στο Λιούκοβο).

2. Σε άλλους ενορίτες είπε ότι από τη Βουλγαρία ήρθε ο π. Στέφανος και τους στεφάνωσε αυτός στο παρεκκλήσι της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. 

3. Σε άλλους είπε ότι ο π. Στέφανος τους στεφάνωσε στο ναό του Πατριαρχείου Σερβίας(!). 

4. Σε άλλους είπε ότι παντρεύτηκαν στο ναό του Πατριαρχείου Σερβίας, αλλά μετά τους διάβασε ο ίδιος την προσευχή στο παρεκκλήσι του. Με άλλα λόγια, με την παρουσία του στην αιρετική τελετή, όπου έβγαλε το ράσο και με αυτό τον τρόπο ουσιαστικά αρνήθηκε την ιερωσύνη του μπροστά στους αιρετικούς, ο π. Συμεών ως βιολογικός πατέρας ευλόγησε τον αιρετικό γάμο και μετά ως ιερέας τον ευλόγησε για ακόμη μία φορά στο ναό της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Σημειώνω ότι ο υιός του μπορούσε να στεφανωθεί στο Πατριαρχείο αποκλειστικά ως ο Μίροσλαβ και όχι ως ο Δημήτριος, πράγμα το οποίο αποτελεί άρνηση από το βάπτισμα, και ότι για το λόγο αυτό ο π. Συμεών δεν μπορούσε να τελέσει καμία «διορθωτική» πράξη πάνω σε ένα αβάπτιστο και αστεφάνωτο πρόσωπο.

5. Σε άλλους, συμπεριλαμβανομένων και μερικών επισκόπων, είπε ότι ο γαμπρός και η νύφη ήταν υποχρεωμένοι να παντρευτούν στο ναό του Πατρ. Σερβίας, αλλιώς η γιαγιά της νύφης, που ήταν μοναχή στο Πατρ. Σερβίας, δεν θα τους δώριζε το σπίτι της. Η γιαγιά της νύφης, σύμφωνα με τη μαρτυρία του π. Σεργίου που τη γνώριζε προσωπικά, δεν ήταν μοναχή, αλλά μία απλή ευλαβής γυναίκα, και το σπίτι της το δώρισε ακόμα παλιά στον αδελφό της νύφης, δηλ. πρόκειται για άλλο ένα ψέμα.

6. Σε άλλους είπε ότι τους στεφάνωσε ο ίδιος στο παρεκκλήσι του, αλλά ότι ήταν υποχρεωμένοι να φωτογραφηθούν μπροστά στο ναό του Πατρ. Σερβίας, ώστε να δείξουν τις φωτογραφίες στην προαναφερόμενη γιαγιά τη "μοναχή". 

7. Σε άλλους είπε το ίδιο, με τη μοναδική διαφορά ότι ήταν υποχρεωμένοι να φωτογραφηθούν μπροστά στο ναό του Πατρ. Σερβίας εξαιτίας των συγγενών της πρεσβυτέρας Βερονίκης.

Στον μακαρ. Σεβ. Ταράσιο, στην ερώτησή του γιατί δεν ζήτησε ποτέ από αυτόν την αρχιερατική του ευλογία για τους γάμους των παιδιών του και γιατί ο ίδιος και τις δύο φορές έμαθε για αυτούς μόνο κατόπιν εoρτής, ο π. Συμεών απάντησε ότι «φοβόταν ότι αυτός θα επίμενει να γίνουν μοναχοί». Δεδομένου ότι ο υιός και η νύφη του, σύμφωνα με τη μαρτυρία του μον. Σεραφείμ, ζούσαν σε πορνική σχέση πριν το γάμο τους, ενώ η κόρη του ιερέα βρισκόταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη τη στιγμή του γάμου της (τ.ε. έκανε πολιτικό γάμο 7 μηνών έγκυος), είναι άκρως αμφισβητήσιμο το πόσο δικαιολογημένος ήταν αυτός ο φόβος του π. Συμεών.

Σήμερα, στους ενορίτες του (πρόκειται για μόνο 6-7 νεόφυτους, επειδή έχασε την εμπιστοσύνη σχεδόν όλων των παλαιών ενοριτών, που έφυγαν από την ενορία) αυτός λέει ότι ο υιός του στεφανώθηκε κανονικά στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ. και ότι όσοι λένε το αντίθετο είναι ψεύτες και συκοφάντες.

Δεδομένου ότι πρόσφατα στην ενορία του αυτός δήλωσε ότι σε σχέση με αυτή την υπόθεση ήδη το 2005 είχε δικαστεί ενώπιον του εκκλησιαστικού δικαστηρίου και είχε λάβει το επιτίμιο (αν και ο υιός του στεφανώθηκε μόνο στο τέλος Νοεμβρίου του 2005), μένει ασαφές το για ποιό λόγο δικαζόταν αν τα πάντα κατ’αρχάς ήταν κανονικά, όπως και το ποιος ήταν ο κατήγορός του αν ούτε καν ο αρμόδιος Επίσκοπος του ιερέα δεν ήξερε ότι ο γάμος είχε τελεστεί αντικανονικά.[3]

Επειδή με αυτό τον τρόπο και εμένα προσωπικά, και όλους τους υπόλοιπους (τον π. Σέργιο, τον οδοντίατρο Νέμανια Μίρκοβιτς...), οι οποίοι εδώ και χρόνια μαρτυρούν ότι η κανονική-μυστηριακή κατάσταση (status) της οικογένειάς του υπόκειται σε σοβαρές αμφιβολίες ο π. Συμεών μπροστά στην ιεραρχία παρουσιάζει συστηματικώς ως συκοφάντες και ψεύτες (και τέτοιοι δεν θα δουν το πρόσωπο του Χριστού), τον Μάρτιο 2020 του απευθύνθηκα κατ’ιδίαν με γραπτή παράκληση να γνωστοποιήσει τα ονόματα των κουμπάρων που ήταν μάρτυρες στους γάμους και στις βαπτίσεις των μελών της οικογένειάς του (επειδή πρόκειται για δημόσια εκκλησιαστική πληροφορία∙ άλλωστε, κανείς στην Εκκλησία δεν άκουσε τις τρεις απαραίτητες αγγελίες γάμου πριν να στεφανωθούν και τα πάντα τελέστηκαν κρυφά από την Εκκλησία, συμπεριλαμβανομένου του αρμοδίου Επισκόπου του ιερέα!). Τη μετάφραση της αλληλογραφίας μας σας στέλνω στο προσάρτημα.

Ο π. Συμεών αρνήθηκε να απαντήσει στην παράκλησή μου, αν και του απευθύνθηκα κατ’ιδίαν τρεις φορές. Μετά από αυτό, την αλληλογραφία μας διαβίβασα στους μάρτυρες και τελικά, μετά από μερικούς μήνες, απευθύνθηκα στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Σερβίας, την οποίαν κάλεσα να μαρτυρήσει ενώπιον του Θεού ότι δεν λέω καμία συκοφαντία εναντίον του Σέρβου ιερέα. Пρος τούτοις, παρακάλεσα όλους να μαρτυρήσουν, αν ξέρουν κάτι, για την κανονική κατάσταση των μελών της οικογένειας του π. Συμεών (και κανείς δεν ήξερε και δε μαρτύρησε τίποτα). Τρεις φορές απευθύνθηκα στον Μητρ. Ταράσιο, ο οποίος λόγω της ασθενείας του δεν μπορούσε να αντιδράσει, μία φορά στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο, και τώρα απευθύνομαι σε Σας, τ.ε. στην ανώτατη και τώρα αρμόδια αρχή, και εύχομαι να απολογηθώ ότι δεν είμαι συκοφάντρια και να μάθω την αλήθεια από Σας. Επειδή ο π. Συμεών αρνείται να δώσει τις απαντήσεις και ο μακαρ. Μητρ. Ταράσιος τις απαντήσεις δεν τις είχε ή εκείνες που τις λάμβανε από τον ιερέα ήταν ψεύτικες, παρακαλούμε να λάβουμε τις αληθινές απαντήσεις από την Ι. Σύνοδο.

Εν τω μεταξύ, εγώ βρήκα ακόμα και υλικές αποδείξεις ότι ο π. Συμεών ψεύδεται ενώπιον ολόκληρης της Εκκλησίας.  

1.    Ο γαμπρός του π. Συμεών ο Μπόζινταρ ήταν αναδεχόμενος σε μία βάπτιση στο ναό του Πατριαρχείου Σερβίας, που έγινε το Μάρτιο 2018 [Προσθήκη, Ντοκουμέντο 1].

2.    Από το ληξιαρχικό βιβλίο του Πατριαρχείου, που επίσης κατάφερα να βρω, φαίνεται ότι ο γάμος πραγματικά είχε τελεστεί από αιρετικούς το Νοεμ. 2005 και ότι ο γαμπρός όντως είχε αρνηθεί το βάπτισμά του – στο ληξιαρχικό βιβλίο έχει εγγραφεί ως Μίροσλαβ, που είναι το βαπτιστικό του όνομα από το Πατριαρχείο [Προσθήκη, Ντοκουμέντο 2].

3.    Οι πιστοί μας Ουκρανοί, ο Μάξιμος και η Ελένη Γιαζίκοφ (για τους οποίους ο π. Συμεών είπε ότι είναι νονοί όλων των εγγονών του και κουμπάροι στους γάμους και των δύο παιδιών του) μαρτύρησαν ότι αυτοί οι δύο δεν είναι νονοί κανενός από την οικογένεια του π. Συμεών [Προσθήκη – Ντοκουμέντο 3]. 

4.  Ο ιερέας Συμεών, ο οποίος όλη την επαγγελματική του ζωή (μέχρι να πάρει σύνταξη αναπηρίας και μετά να ιερωθεί) πέρασε σε ένα εργοστάσιο παιδικών τροφών ως οδηγός φορτηγού, μπροστά στον Επίσκοπό του και σε ολόκληρη Εκκλησία της Ελλάδος παρουσιάστηκε ως νομικός τ.ε. ως πρώην νομικός σύμβουλος σε κρατική επιχείρηση [Προσθήκη – Ντοκουμέντο 4].

 

Μετά που ανακοίνωσα αυτήν την πληροφορία στη Σερβία, ο π. Συμεών τώρα λέει στα πνευματικά του τέκνα ότι «όλα όσα κάνει τα κάνει με την ευλογία του Σεβ. Ταρασίου και του Αρχιεπισκόπου – αυτοί ξέρουν τα πάντα που εγώ κάνω και αυτοί είναι εγγυητές της κανονικής και πνευματικής ορθότητάς μου».

Αυτό σημαίνει ότι ολόκληρη η Εκκλησία μας τώρα είναι εμπλεγμένη στις κρυπτο-οικουμενιστικές του ενέργειες και ότι τα πάντα έγιναν εν γνώσει των αρχιερέων και με τις ανώτατες αρχιερατικές ευλογίες. Επειδή εμείς έχουμε εμπειρία με ψευδολογία του π. Συμεών, δεν πιστεύουμε ότι αυτό αληθεύει, αλλά Σας παρακαλούμε να το αρνηθείτε και Εσείς.    

Μέχρι τώρα υπό τη συκοφαντία ήταν μόνο η δική μας ορθόδοξη υπόληψη (και αυτό δεν ένοιαζε κανένα). Με αυτά όμως που ισχυρίζεται ο Σέρβος ιερέας τώρα έχει συκοφαντηθεί και η δική Σας πνευματική υπόληψη, και έτσι υπό επίθεση βρέθηκε και η ορθόδοξη Ομολογία όλης της Εκκλησίας (και αυτό είναι πλέον κάτι που δεν μπορεί να μην προκαλεί ανησυχία).

Λόγω όλων των ανωτέρω, παρακαλούμε Εσάς, τους ποιμένες μας, να συνεισφέρετε στην τελική διευκρίνιση του άνω προβλήματος και να απαιτήσετε από τον π. Συμεών τις πιο συγκεκριμένες και τις πιο τεκμηριωμένες δυνατές απαντήσεις στις εξής ερωτήσεις:

            1.  Πότε, που και από ποιoν στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ. στεφανώθηκε ο υιός του ο Δημήτριος και ποιοί ήταν οι κουμπάροι του στον γάμο του (τα ονόματά τους);

            2. Υπό ποιες συνθήκες έγινε ο γάμος στο Πατριαρχείο Σερβίας (πράγμα το οποίο είναι τεκμηριωμένο χωρίς κάθε αμφιβολία), όπως και το γεγονός ότι στο γάμο και στην συμπροσευχή στο ναό του Πατρ. Σερβίας έλαβαν μέρος και ο π. Συμεών με την πρεσβυτέρα; Ποια ήταν η απόφαση του εκκλησιαστικού δικαστηρίου για το οποίο ο π. Συμεών λέει ότι έγινε μετά από αυτό;

    – τι κανονική τιμωρία (επιτίμιο) μετά από αυτό είχε λάβει ο γαμπρός ο Δημήτριος, ο οποίος κατά την τελετή του γάμου αρνήθηκε το βαπτιστικό όνομά του, και επομένως και τη βάπτισή του, επειδή παντρεύτηκε υπό το όνομα με το οποίο βαπτίστηκε στο Πατριαρχείο – ως ο Μίροσλαβ; Μέτα την άρνηση αυτός έλαβε το μύρωμα ή όχι; Ποιός το επανάλαβε και με τίνος ευλογία;        

    – Μπροστά σε ποιoν μετανόησε ο π. Συμεών για τη συμμετοχή του στην συμπροσευχή με αιρετικούς, στο κοστούμι (πράγμα το οποίο αποτελεί άρνηση από την υπόσταση της ιερωσύνης ενώπιον των αιρετικών), επειδή ενώπιον της Εκκλησίας Σερβίας δεν μετανόησε ποτέ, αν και μία δημόσια αμαρτία ενός κληρικού απαιτεί και τη δημόσια μετάνοια; Και τί κανονική τιμωρία έλαβε για αυτό; Ἐπίσκοπος ἢ Πρεσβύτερος, ἢ Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος, μόνον, ἀφοριζέσθω, εἰ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς, ὡς Κληρικοῖς ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω (Κανών ΜΕ’, Αποστόλων)∙ Εἴ τις κληρικος, ἢ λαϊκός, εἰσέλθῃ εἰς συναγωγὴν Ἰουδαίων ἢ αἱρετικῶν προσεύξασθαι, καθαιρείσθω καὶ ἀφοριζέσθω (Κανών ΞΔ’).

      – Μπροστά σε ποιον μετανόησε για τη συμμετοχή της στη συμπροσευχή με αιρετικούς η πρεσβυτέρα Βερονίκη;

            3. Πότε, που και από ποιον στεφανώθηκε η κόρη του η Μαριάννα και ποιοι ήταν κουμπάροι της στο γάμο της (τα ονόματά τους);

            4. Πότε, που και από ποιον βαπτίστηκαν τα εγγόνια του ο Δαβίδ, η Νάντια, ο Σέργιος, η Μάσα, ο Λουκάς και ο Λάζαρος, και ποιοι ήταν οι νονοί τους στις βαπτίσεις τους (τα ονόματά τους); Παρακαλώ την Ι. Σύνοδο να διευκρινίσει και το γιατί о π. Συμεών είπε ασύστολο ψέμα στον επίσκοπό του σε σχέση με αυτό το κανονικό ζήτημα. Αν και εγώ έχω την προσωπική μαρτυρία από τον Μάξιμο Γιαζίκοφ, η Ι. Σύνοδος μπορεί να τον εξετάσει πιο λεπτομερώς.

            5. Πότε, που και από ποιον βαπτίστηκαν, πριν τους γάμους τους, η νύφη του π. Συμεών η Γιασμίνα και ο γαμπρός του ο Μπόζινταρ, και ποια είναι τα βαπτιστικά ονόματά τους;

 

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι όλα αυτά προφανώς ήταν γνωστά και στον π. Σεραφείμ Ίγνατιτς, ο οποίος πριν από μερικά χρόνια ανακοίνωσε ενωπίον της Εκκλησίας ότι «εξέτασε τα πάντα σε σχέση με τα σκάνδαλα γύρω του π. Συμεών» (τον οποίον προηγουμένως ονόμαζε «τσαρλατάνο») και συμπέρανε ότι «τα πάντα είναι κανονικά». Αυτός προτίμησε συνειδητά να συγκαλύψει την ανομία της διακοινωνίας και με αυτό τον τρόπο να συμμετάσχει ο ίδιος στον κρυπτο-οικουμενισμό, ενώ εμάς που αρνούμασταν να εκκλησιαζόμαστε στην ενορία του π. Συμεών μας κατηγορούσε ενώπιον των Επισκόπων ως παρασυναγωγή, συκοφάντες, σχισματικούς και αιρετικούς που προκαλούν σκάνδαλο και διχασμό στην Εκκλησία. Χωρίς την υποστήριξή του και χωρίς τη δική του φανατική απολογία και σχετικοποίηση των ανομιών του π. Συμεών, στην ενορία δεν θα έμενε κυριολεκτικά κανείς (ούτε καν αυτοί οι 7 άνθρωποι, όσοι τώρα βρίσκονται εκεί).

Εκτός από τον π. Σεραφείμ, τη μεγαλύτερη ευθύνη για την απόκρυψη των ανομιών του π. Συμεών φέρει ο άλλος παλαιός συνεργάτης του ιερέα, ο Νέμανια Γκβοζντένοβιτς. Αυτός τις συγκάλυπτε και τις δικαιολογούσε ενθουσιωδώς όσο ήταν „σπουδαίο πρόσωπο“ στην ενορία (π.χ. στην επιστολή του προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Στέφανο από το 2015 αυτός έγραψε, εκ μέρους της ενορίας, ότι ο «Σέρβος ιερέας τελεί τα ποιμενικά καθήκοντά του τελείως» και ότι «όσα λέγονται εις βάρος του δεν είναι τίποτα άλλο παρά αβάσιμες συκοφαντίες από την πλευρά κάποιων πιστών που είναι ανυπάκουοι στις εκκλησιαστικές αρχές»). Mόνο μετά που ο π. Σεραφείμ, έναν χρόνο αργότερα, επέστρεψε από την Ελλάδα, ανέλαβε την αρχή στην ενορία και τον έδιωξε από τη θέση του τυπικάρη, ο Γκβοζντένοβιτς άρχισε να τις γνωστοποιεί. Στο άρθρο-επιστολή του από το 2017, υπό τον τίτλο «Ο π. Συμεών – αντιρρήσεις στο έργο και στην ιερατική αξιωσύνη του», αυτός σε 5 σελίδες προβάλλει σοβαρότατες κατηγορίες εις βάρος του Σέρβου ιερέα και απαιτεί την καθαίρεσή του. Οι κατηγορίες αφορούν δεκάδες κανονικές και ηθικές παραβάσεις του π. Συμεών (συμπεριλαμβανομένης της συμπροσευχής με αιρετικούς κατά την τελετή του γάμου του υιού του, της παραπομπής των πιστών σε πιο «έμπειρους» ιερείς του πατριαρχείου Σερβίας, της μεγάλης κλοπής χρημάτων κτλ.), αρχίζοντας από το 2005. Αυτό αποδεικνύει ότι το 2015, όταν έγραψε την επιστολή εις υπεράσπιση του ιερέα, ο Γκβοζντένοβιτς τις συγκάλυπτε απολύτως συνειδητά.

Σήμερα, ούτε ο Γκβοζντένοβιτς εκκλησιάζεται πια στην ενορία του ιερέα που «τα ποιμενικά καθήκοντά του τα τελεί τελείως», ούτε ο π. Σεραφείμ συνεχίζει να τον θεωρεί κανονικό ιερέα.

Δεδομένου ότι εδώ δεν πρόκειται πια για ηθικές παραβάσεις του Σέρβου ιερέα μόνο, αλλά για παραβάσεις που θίγουν τα ίδια τα θεμέλια της Ομολογίας μας και εκθέτουν ολόκληρη την Ιεραρχία της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ., αν ο π. Συμεών δεν δώσει κανονική απάντηση ενώπιον της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. για τα προαναφερόμενα, εμείς έχουμε πλήρες δικαίωμα να τον θεωρούμε κρυπτοαιρετικό και πράκτορα του Πατριαρχείου Σερβίας και είμαστε υποχρεωμένοι να διαδίδουμε αυτήν τη πληροφορία σε όλους και παντού. Аλλιώς, αν τα παρασιωπήσουμε, θα γίνουμε συνένοχοι (όπως ο π. Σεραφείμ και ο Ν. Γκβοζντένοβιτς) στην πνευματική δολοφονία εκείνων που θέλουν να προσχωρήσουν στην Εκκλησία, αλλά αντί του ποιμένα θα βρουν λύκο με ένδυμα προβάτου και πνευματικό θάνατο.

Εκτός τούτου, θα επρόκειτο για έσχατη υποκρισία η οποία εκθέτει ολόκληρη την Εκκλησία Γ.Ο.Χ., γιατί, από τη μία, εμείς καταδικάζουμε αυστηρότατα τις συμπροσευχές με αιρετικούς, πράγμα το οποίο αποτελεί λόγο για αυτόματη διακοπή της κοινωνίας, ενώ από την άλλη στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ. μία τέτοια πράξη επιτρέπεται σιωπηρά και ο ιερέας που κάνει τέτοια δεν υφίσταται καμία κανονική συνέπεια. Στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ. ποτέ στην ιστορία της δεν υπήρξαν περιπτώσεις διακοινωνιακής λήψης ή χορήγησης των μυστηρίων και αυτό είναι το μόνο πράγμα στο οποίο εμείς διαφέρουμε από τους Φλωριναίους και από τους υπόλοιπους προδότες της Ορθοδοξίας. Σε τι θα διαφέρουμε από αυτούς τώρα;

 

Β.

Εδώ και χρόνια ο π. Συμέων, ο π. Σεραφείμ και ο Νέμανια Γκβοζντένοβιτς την κατάσταση στη Σερβία παριστάνουν διεστραμμένα και εμάς που δεν εκκλησιαζόμασταν στη Σερβική ενορία παρουσιάζουν ως αιτία όλων των συγχύσεων και προβλημάτων στη Σερβική ιεραποστολή των Γ.Ο.Χ.

Η αλήθεια όμως είναι η εξής.

Οι συγκρούσεις στη Σερβική ιεραποστολή άρχισαν το 2015, όταν η ενορία του π. Συμεών έστειλε την προαναφερθείσα επιστολή προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο (με την πρωτοβουλία του συντάκτη της του Νέμανια Γκβοζντένοβιτς και με την ευλογία του π. Συμεών) και εκεί, μεταξύ άλλων, δήλωσε-ομολόγησε ότι «η Σερβία δεν χρειάζεται άλλον ιερέα εκτός από τον π. Συμέων». Αυτό οφειλόταν στην περιστασιακή παρουσία του ιερομ. Πέτρου, κληρικού του μακαρ. Μητρ. Αντωνίου, στη Σερβία (αυτός ως πνευματικός πατέρας υπηρετούσε περίπου 20 ανθρώπους στην κεντρική Σερβία).

Με την άνω δήλωση (δηλ. ότι στο παλαιό πατριαρχείο Σερβίας αρκεί ένας ιερέας και ότι άλλος δεν χρειάζεται, ενώ π.χ. στο Καμερούν η Εκκλησία μας έχει τρεις ιερείς) η ενορία ουσιαστικά ομολόγησε εκκλησιολογική αίρεση η οποία αρνείται την αποστολική φύση της Εκκλησίας – τ.ε. ομολόγησαν ότι η Εκκλησία δεν είναι Αποστολική και ότι δεν πρέπει να αυξάνεται. Επίσης, αυτό ισοδυναμεί και με τη μεσσαλιανική αίρεση, σύμφωνα με την οποία τα μυστήρια της Εκκλησίας δεν έχουν ουσιώδη σημασία, αλλά για σωτηρία αρκούν ατομική άσκηση και προσευχή. Και τρίτο, πρόκειται επίσης και για μία βαθιά αντιχριστιανική αίρεση, που ευθέως αντιφάσκει προς τα λόγια και την εντολή του Χριστού: „Ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι. Δεήθητε οὖν τοῦ κυρίου τοῦ θερισμοῦ ὅπως ἐκβάλῃ ἐργάτας εἰς τὸν θερισμόν αὐτοῦ“ (Мτ. 9:38).

Η επιστολή, προς τούτοις, ήταν γεμάτη ψέματα και ύπουλες συκοφαντίες εναντίον μας που δεν εκκλησιαζόμασταν στην ενορία, αν και μέχρι τότε καμία σύγκρουση μεταξύ μας δεν υπήρξε και εγώ για άλλα τρία επόμενα χρόνια περιοδικώς μετέφραζα κείμενα κοινού ενδιαφέροντος μετά παράκλησης του Ν. Γκβοζντένοβιτς, πιστεύοντας ότι μαζί και αδελφικά οικοδομούμε την Εκκλησία και μην γνωρίζοντας τι αυτός γράφει για μας στην Ελλάδα πίσω από τις πλάτες μας.

Το πόσο καταστροφική ήταν η άνω ομολογία φανερώθηκε ολοκάθαρα τρία χρόνια μετά, όταν κοιμήθηκε η αδ. Αναστασία, μία νεαρή μητέρα τριών παιδιών. Η γυναίκα πέθανε από καρκίνο, εγκατελελειμμένη από την άνδρα της να πεθαίνει μόνη της μέσα σε φοβερά βάσανα, χωρίς εξομολόγηση και κοινωνία, όσο ο π. Συμεών βρισκόταν στην Ελλάδα. Στα τέκνα του που τον παρακαλούσαν να γυρίσει πίσω στη Σερβία και να κηδέψει την Αναστασία ο ιερέας απάντησε ότι δεν μπορεί επειδή μόλις ήρθε. Οι απελπισμένοι ενορίτες, οι οποίοι τρία χρόνια νωρίτερα δήλωσαν ότι στη Σερβία δεν χρειάζεται άλλος ιερέας εκτός από τον π. Συμεών, παρακάλεσαν εμάς που κάποτε μαζεύαμε υπογραφές για τη χειροτονία του π. Σεργίου (και την πρωτοβουλία των οποίων τότε εμπόδιζαν με κάθε τρόπο) να τους βρούμε κάποιον άλλον ιερέα από την Ελλάδα να έρθει και να κηδέψει την Αναστασία. Τελικά, κατόπιν αιτήματος του Σεβ. Ταρασίου που τον έστειλε πίσω στη Σερβία, ο π. Συμεών επέστρεψε και τέλεσε την κηδεία.

Μέχρι τον ερχομό του π. Σεραφείμ ο κύριος ιδεολόγος της ενορίας ήταν ο Νέμανια Γκβοζντένοβιτς. Αυτός υποστήριζε μοντερνιστικές τάσεις στην ενορία και συγκεκριμένα τη χρήση της σύγχρονης Σερβικής γλώσσας («δημοτικής»), αντί της παραδοσιακής εκκλησιαστικής Σλαβικής γλώσσας («αρχαίας»). Σήμερα, αυτός απατάει μερικούς επισκόπους με την πλήρη αναλήθεια ότι η εκκλησιαστική γλώσσα στη Σερβία δεν είναι η ίδια με τη γλώσσα στις υπόλοιπες Σλαβικές ορθόδοξες εκκλησίες (και οτι επομένως είναι «εντάξει» να διακόψουμε και εμείς τη γλωσσική εκκλησιαστική παράδοση). H αλήθεια όμως είναι ότι πρόκειται αποκλειστικά για διαφορετικές φωνητικές-προφορικές πραγματοποιήσεις των κατά τα άλλα απολύτως ταυτόσημων λειτουργικών κειμένων – όλες οι ορθόδοξες Σλαβικές εκκλησίες ανεξαιρέτως εδώ και αιώνες χρησιμοποιούν λειτουργικά βιβλία που κωδικοποιήθηκαν στη Ρωσία. Παράλληλα, ο ίδιος με τη δική του πρωτοβουλία και με τη φιλοδοξία ενός αγ. Κυρίλλου, του Φωτισтή των Σλάβων, μεταρρύθμισε το αλφάβητο και με αυτό το αλφάβητο εδώ και χρόνια εκ μέρους της Εκκλησίας δημοσιεύει εκκλησιαστικό ημερολόγιο, δήθεν με την ευλογία των επισκόπων. Το ημερολόγιο δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα σκανδαλώδες ιδιωτικό ψευδοφιλολογικό πείραμα το οποίο γελοιοποιεί την Εκκλησία και στο οποίο τα ονόματα μερικών αγίων, γραμμένα με κάποια σήμερα ανυπάρχοντα γράμματα και μάλιστα λανθασμένα, δεν έχουν κανένα νόημα. Η αναλογία με τα Ελληνικά θα ηταν περίπου π.χ. ο άγιος «Ιεϝάννης» ο Πρόδρομος, ο αγ. «Ιεϝαϙείμ» κτλ. (τ.ε. δεν πρόκειται ούτε για σύγχρονα Σερβικά γραφήματα, ούτε για τα παραδοσιακά εκκλησιαστικά, αλλά για δικό του επινόημα, το πρωτοφανές στην ιστορία Σερβικής και κάθε άλλης Σλαβικής γλώσσας).

Προς τούτοις, πριν από μερικά χρόνια ο Νέμανια Γκβοζντένοβιτς δημιούργησε μεγίστη σύγχυση και σκάνδαλο στην ενορία, όταν άρχισε να ομολογεί ότι η Σύνοδός μας διατηρεί «ανορθόδοξη» πράξη ανάμειξης μερίδων πριν τη Θεία Κοινωνία. Βάσει της μαρτυρίας του μία ομάδα πιστών έφυγε από την Εκκλησία, όπως και ο άγνωστος αριθμός των κατηχουμένων, και αυτοί οι άνθρωποι σήμερα βλασφημούν την Εκκλησία όπου και όποτε μπορούν, γιατί πρόκειται για θέμα το οποίο στη Σερβία διαφοροποιεί τους καινοτόμους από τους υπέρμαχους της παράδοσης. Σήμερα, ο Γκβοζντένοβιτς ασυστόλως ψεύδεται στους επισκόπους και λέει ότι, αντιθέτως, ο ίδιος «ησύχαζε τον κόσμο στη Σερβία και υπερασπιζόταν το ορθόδοξο κύρος της Συνόδου»(!).

Οι ανοιχτές συγκρούσεις στη Σερβική ιεραποστολή άρχισαν με τον ερχομό του π. Σεραφείμ, ο οποίος κατά τη δήλωσή του επέστρεψε από την Ελλάδα με την ευλογίες  του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου και του πνευματικού του πατέρα του Σεβ. Παντελεήμονα, ώστε «να βοηθήσει τον π. Συμεών». Αυτός αμέσως ανέλαβε την αρχή στην ενορία και ακόμα έγραψε δημόσια: „Με σιγουριά μπορώ να πω ότι, κατά πρόνοια, ο Θεός με έστειλε στη Σερβία ώστε να αναγνωρίζω παρεκκλίσεις από την πίστη, κακούς ανθρώπους και λύκους με ένδυμα προβάτου». Αν και παλαιότερα και ο ίδιος κριτίκαρε σφόδρα τις ανομίες του Σέρβου ιερέα και ακόμα υπόσχοταν ότι “με την Αγιορείτικη αυθεντία του ενώπιον της Ιεραρχίας, η οποία τον φοβάται λιγάκι” θα κάνει ό, τι μπορεί ώστε να ξεκαθαριστούν τα πράγματα με κανονικό τρόπο, μετά που κοιμήθηκαν η μητέρα και ο αδελφός του (τους οποίους κήδεψε ο π. Συμεών) αυτός άλλαξε τη στάση του και αντιθέτως άρχισε να διώχνει εκείνους που συνέχισαν να μην εκκλησιάζονται στην ενορία.

Το πιο λαμπερό παράδειγμα τι πνευματικούς καρπούς έφερνε κάποτε η συνεργία του π. Συμεών και του π. Σεραφείμ είναι η υπόθεση ενός νεαρού Σέρβου από την Ελβετία. Το 2011 ανακαλύφθηκε ότι ο π. Συμεών έκανε μία σοβαρότατη κανονική και ηθική παράβαση, εξαιτίας της οποίας μία ολόκληρη οικογένεια εξέπεσε όχι μόνο από την Εκκλησία, αλλά ακόμα πλήρως έχασε την πίστη της. Στον εν λόγω νεαρό ο π. Συμεών έδωσε ευλογία να πορνεύει με την τότε κοπέλα του «γιατί σκοπεύουν να παντρευτούν», να νηστέψει ακόμα δύο εβδομάδες μετά τη Νηστεία της Τεσσαρακοστής, και μετά να κοινωνήσει. Στην ερώτηση του πατέρα (τ.ε. του πατριού) του νεαρού αν αυτό είναι σύμφωνο με τους ιερούς κανόνες, ο π. Συμεών με αυτοπεποίθηση και πνευματική αυθεντία τον ηρέμησε και απάντησε θετικά. Σύντομα, ο νεαρός έμαθε από τον π. Σεραφείμ ότι πρόκειται για αμαρτία που συνεπάγεται ένα πολυετές επιτίμιο, και ο π. Σεραφείμ διοργάνωσε μία τηλεσυζήτηση μέσω του Σκάιπ, όπου πήραν μέρος ο π. Συμεών, ο πατέρας του νεαρού και ο ίδιος ο π. Σεραφείμ. Κατά τη συζήτηση ο π. Σεραφείμ, ο οποίος εκεί έδωσε στον εαυτό του το ρόλο ενός έμπειρου πνευματικού και δικαστή, επανάλαβε μερικές φορές ότι το επιτίμιο για πορνεία είναι 15 χρόνια (αντί των 7) και με κανένα τρόπο δεν προσπάθησε να διευκολύνει τη θέση του νεαρού και του απεγνωσμένου πατέρα του στην κατάσταση όπου ήταν προφανές ότι η ευθύνη του ιερέα για την πτώση του ήταν αποφασιστική. Δηλ. αν ο ιερέας τον έσυρε ως την άκρη της αβύσσου, ο π. Σεραφείμ τον έσπρωξε κάτω. Σύντομα ολόκληρη η οικογένεια, μέσα σε πλήρη απόγνωση, έφυγε από την Εκκλησια. Το επόμενο Πάσχα, όταν ο π. Σεραφείμ το χαιρέτησε με το «Χριστός ανέστη» μέσω του e-mail, το παιδί του απάντησε με βρισιά. Την εν λόγω συζήτηση, όπου φαίνεται η απόγνωση του πατέρα, είναι αδύνατο να ακούει κανείς χωρίς δάκρυα. Πρόκειται για ηχογράφημα διάρκειας 45 λεπτών και Σας στέλνω τη μεταφρασμένη απομαγνητοφώνηση των κυρίων αποσπασμάτων.

Κατά την εν λόγω τηλεσυζήτηση ο π. Συμεών υποσχέθηκε μπροστά στον π. Σεραφείμ και στον πατέρα του παιδιού ότι θα τηλεφωνήσει αμέσως στον Σεβ. Ταράσιο και θα εξομολογηθεί, θα του εκθέσει το πρόβλημα και θα ζητήσει τη συμβουλή του τι μπορεί να γίνει σε εκείνη την κατάσταση. Σύντομα, αυτός ενημέρωσε τα πνευματικά του παιδιά στη Σερβία ότι “τα πάντα είναι κανονισμένα και ότι αυτός έχει λάβει επιτίμιο από τον Σεβασμιώτατο να μην διαβάζει την απολυτίκιο ευχή μετά την εξομολόγηση επί τρεις μήνες”. Έναν χρόνο μετά, όταν επισκεφθήκαμε τη μονή Άξιόν Εστι και συζητήσαμε με τον Σεβασμιώτατο Ταράσιο αυτό το γεγονός, ο Σεβασμιώτατος ενώπιον τεσσάρων βαπτισμένων μαρτύρων και της μον. Ευγενίας δήλωσε ότι για πρώτη φορά ακούει για αυτό, ότι ο π. Συμεών δεν του το εξομολόγησε ποτέ και ότι ο ίδιος δεν του έδωσε ποτέ ένα τέτοιο επιτίμιο.

Με άλλα λόγια, μετά την πνευματική δολοφονία μίας ολόκληρης οικογένειας, ο π. Συμεών απάτησε την Εκκλησία για άλλη μία φορά και με τα χέρια του ματωμένα από πνευματικό αίμα συνέχισε ανεμπόδιστα να τελεί τα ιερατικά καθήκοντά του, ενώ ο π. Σεραφείμ, ο συνένοχός του σε εκείνο το έργο πνευματικής δολοφονίας των απελπισμένων ανθρώπων που είχαν έρθει στη Γνήσια Εκκλησία ώστε να βρουν μέσα της τη σωτηρία αλλά βρήκαν πνευματικό θάνατο – όλα αυτά χαρακτήρισε ως «κανονικά και ορθά”. Μερικά χρόνια μετά, στους καινούργιους ενορίτες που τoν ρωτούσαν για αυτό το σκάνδαλο ο π. Συμεών έλεγε ότι εξαιτίας του αυτός «δικάστηκε παλιά από το εκκλησιαστικό δικαστήριο, όπου αθωώθηκε και το πρόβλημα δεν υπάρχει πια», ενώ όσοι το αμφιβάλλουν είναι κακόβουλοι και συκοφάντες οι οποίοι δεν σέβονται τις εκκλησιαστικές αρχές. Πρόπερσι ρώτησα τον Σεβ. Ταράσιο αν αυτό αληθεύει και αυτός μου απάντησε ότι ποτέ δεν έγινε κανένα δικαστήριο σε σχέση με εκείνη την παράβαση του ιερέα του.

Για αυτό το λόγο παρακαλώ την Ι. Σύνοδο να διευκρινίσει τί δικαστήριο μπορεί να εννοεί ο Σέρβος ιερέας και, σε περίπτωση αν αυτό πραγματικά είχε γίνει, παρακαλούμε να δημοσιευτούν τα πρωτόκολλά του και η δικαστική απόφαση, ώστε το σχετικό σκάνδαλο να εξαλειφθεί οριστικά.

Εκτός τούτου, ο π. Σεραφείμ υποστήριζε την πρακτική του π. Συμεών, σύμφωνα με την οποία οι κατηχούμενοι περίμεναν τη βάπτιση επί χρόνια, αν και ο ίδιος ο π. Συμεών δεν ήξερε ούτε καν το Πιστεύω ακόμα και τη στιγμή της ιερατικής χειροτονίας του (και είναι άκρως αμφισβητήσιμο αν το ξέρει στην εκκλησιαστική Σλαβική γλώσσα ακόμα και σήμερα, δεδομένου ότι στην «αρχαία» δεν ξέρει ούτε καν το Πάτερ ημών, αλλά μπερδεύει τις γλώσσες).[4] Επίσης, κανείς δεν μπορούσε να βαπτιστεί αν προηγουμένως δεν είχε διαβάσει «τα Άπαντα» του π. Σεραφείμ, περισσότερα από τα οποία αυτός έγραψε όσο βρισκόταν στην παλαιά του, αιρετική σύνοδο, μέσα από την οποία συκοφαντούσε την Εκκλησία επί χρόνια. Εξαιτίας τόσο παράλογων προϋποθέσεων πάρα πολύς κόσμος (επρόκειτο κυρίως για ήδη εκκλησιασμένους ανθρώπους που προηγουμένως έψαχναν τη γνήσια Εκκλησία επί χρόνια και επιτέλους την είχαν βρει) σκανδαλιζόταν και έφευγε χωρίς βάπτισμα.

Σύντομα μετά από τον ερχομό του στη Σερβία, το 2016, ο π. Σεραφείμ υπέβαλε την πρωτοβουλία, εκ μέρους της ενορίας, να αιτηθεί από την Ιερά Σύνοδο να διοριστεί άλλος επίσκοπος ως έξαρχος για τη Σερβία. Εμείς αρνηθήκαμε να λάβουμε μέρος σε αυτή την πρωτοβουλία του, γιατί, μεταξύ άλλων, φοβόμασταν ότι αυτή θα μπορούσε να προκαλέσει αρνητική αντίδραση του Σεβ. Ταρασίου και ενδεχομένως ακόμα και το σχίσμα στη Σύνοδό μας – επειδή ουσιαστικά επρόκειτο για συνωμοσία ή φατρία εναντίον επισκόπου η οποία τιμωρείται από τον ΛΔ’ κανόνα της Έκτης Οικ. Συνόδου και από το ΙΗ’ κανόνα της Τετάρτης Οικ. Συνόδου. Εξαιτίας της άρνησής μας να υπογράψουμε την αίτηση ο π. Σεραφείμ οργίστηκε και μας επιτέθηκε δημόσια, ενώπιον της Εκκλησίας, ότι είμαστε «παρασυναγωγή» και «υπερήφανοι σχισματικοί που συκοφαντούν τον ιερέα και μισούν τους αδελφούς» τους. Тην ίδια μέρα ο π. Συμεών ενημέρωσε τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο και μερικούς άλλους επισκόπους στην Ελλάδα (αποκλείοντας προς τούτοις τον δικό του αρμόδιο επίσκοπο, τον μακαρ. Μητρ. Ταράσιο, τον οποίον η άνω αίτηση αφορούσε πρώτον απ’όλους) ότι στη Σερβία «ξέσπασε καινούργιο(?) σκάνδαλο», στο οποίο ο ίδιος ανοιχτά πήρε το μέρος του π. Σεραφείμ, και οι δύο τους μαζί άρχισαν να φανατίζουν τους ενορίτες τους εναντίον μας και να δημιουργούν ένα κλίμα εχθροπάθειας και σεχταριστικού φανατισμού το οποίο υπάρχει μέχρι σήμερα. Ο π. Σεραφείμ δήλωσε, με μία όντως ισαποστολική φιλοδοξία, ότι «δεν θα ηρεμήσει μέχρι όλοι στη Σερβία να ενωθούν» (εννοείται υπό τη δική του και υπό την πνευματική οδηγία του π. Συμεών, σαν να υπάρχει κανονική υποχρέωση να εκκλησιάζεται κανείς σε κάποιο συγκεκριμένο τόπο και πουθενά αλλού, π.χ. εκεί που αναπαύεται η ψυχή του∙ άλλωστε, μία τέτοια υποχρέωση, δηλ. να εκκλησιάζεται κανείς σε ενορία, δεν μπορεί να υπάρχει όταν πρόκειται για μοναχούς). Όταν ο ιερομ. Πέτρος τον κάλεσε για ειρήνη, ο π. Σεραφείμ τον επιτέθηκε δημόσια ενώπιον της Εκκλησίας και του είπε ότι είναι ένας «πονηρός υποκριτής που υψώνεται υπερήφανα πάνω από όλους». (Ποιανού είναι η ευθύνη να προστατεύσει έναν ιερέα από βλάσφημες προσβολές, δεδομένου ότι ο π. Πέτρος τότε ήταν χωρίς επίσκοπό του επειδή ο Μητρ. Αντώνιος ήδη είχε κοιμηθεί;). Με αυτό τον τρόπο ο π. Σεραφείμ, ο π. Συμεών (ο οποίος δεν έκανε τίποτα για να προστατεύσει τον ιερομόναχο) και ολόκληρη η ενορία οριστικά έδιωξαν από την Εκκλησία τον ιερομ. Πέτρο και έτσι στο έργο επιβεβαίωσαν την ομολογία τους ότι η Σερβία δεν χρειάζεται άλλον ιερέα . 

Αμέσως μετά ο π. Σεραφείμ έγραψε ένα εκτενές δημόσιο κατηγορητήριο εναντίον του π. Γρηγορίου, όπου τον κατηγόρησε επίσημα ενώπιον της Εκκλησίας ως σχισματικό. Ο π. Γρηγόριος απάντησε με μία εκτενή απολογία. Ο π. Σεραφείμ, κατά τα λόγια του, την αγνόησε πλήρως (δεν τη διάβασε καν) και σύντομα δημοσίευσε και άλλο ένα κατηγορητήριο, όπου αυτήν τη φορά κατηγόρησε τον π. Γρηγόριο σε 10 (δέκα) αιρέσεις. Στη δεύτερη εκτενή απολογία του ο π. Γρηγόριος απέδειξε ότι όχι μόνο δεν είναι αιρετικός, αλλά ότι, αντιθέτως, στις κατηγορίες του ως αιρετικός αποδείχθηκε ο ίδιος ο π. Σεραφείμ, και προς τούτοις ως ένας επιθετικά αγράμματος αιρετικός. Στην αλαζονική αμάθειά του αυτός για άλλη μία φορά αναθεμάτισε την ορθόδοξη ομολογία Πίστεως – και μάλιστα με την ίδια αυτοπεποίθηση με την οποία το έκανε όσο κήρυττε την εικονομαχία (φυτεύοντας τον μέχρι σήμερα ζωντανό σπόρο της σε όλες τις ορθόδοξες Σλαβικές χώρες) λίγα χρόνια νωρίτερα.

Μετά που έμαθε ότι ο π. Γρηγόριος αθωώθηκε ενώπιον του Σεβ. Παντελεήμονα, ο π. Συμεών αμέσως γύρισε πλάτη στον π. Σεραφείμ (και ακόμα είπε στον Μητρ. Ταράσιο ότι δεν τον υποστήριζε ποτέ!). Ο π. Σεραφείμ έπαψε να πάει σε λειτουργίες τ.ε. έκοψε κοινωνία με την Ι.  Σύνοδο, και κάλεσε τους οπαδούς του να κάνουν το ίδιο. Σταδιακά, μετά που δημοσιεύτηκε η Απολογία του π. Γρηγορίου, σχεδόν όλοι οι ενορίτες επέστρεψαν στην ενορία και ο π. Σεραφείμ έμεινε μόνος του, σε βαθύτατη πλάνη ότι οι παθιασμένες αυταπάτες του τον κάνουν νέον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή.

Μετά από την τελευταία επιστολή του Σεβ. Παντελεήμονα προς τον π. Σεραφείμ (Σεπτ. 2020), ο π. Σεραφείμ για ακόμη μία φορά κάλεσε τους πάντες στη Σερβία να διακόψουν την κοινωνία με την Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Ελλάδος.

Παράλληλα, στη Σερβία έχει γίνει πόλωση και σε σχέση με το θέμα της «θεωρίας του διακόπτη», και πάλι εξαιτίας του ακραίου φανατισμού των π. Σεραφείμ και Νέμανια Γκβοζντένοβιτς. Μία από τις 10 «αιρέσεις» για τις οποίες ο π. Σεραφείμ κατηγορεί τον π. Γρηγόριο είναι ένα κυριολεκτικό απόσπασμα από ένα άρθρο από τον Κ.Γ.Ο. (1988, σελ. 214), που το ο π. Γρηγόριος ανέφερε σε ένα παλαιό κείμενό του εναντίον των Φλωριναίων, και το οποίο περιγράφει την κατάσταση στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Ελλάδος 1924-1935. Αν και ο π. Γρηγόριος του εξήγησε την προέλευση της αναφοράς, τ.ε. ότι δεν πρόκειται για δική του διατύπωση, ο π. Σεραφείμ τον χαρακτήρισε δημόσια ως «πράκτορα του Φλωρινισμού, τον οποίον έστειλε ο σατανάς ώστε να καταστρέψει την καλή Ματθαιϊκή εκκλησιολογία», την οποία αυτός ταυτίζει με τη θεωρία του διακόπτη. Ο Νέμανια Γκβοζντένοβιτς, από την πλευρά του, εξίσου φανατικά ομολογεί την εν λόγω άποψη και την παρουσιάζει μπροστά στους εξωτερικούς ως την επίσημη εκκλησιολογία της Συνόδου. Ενώ για τον π. Σεραφείμ η ακριβής στιγμή της πτώσης όλων των εκκλησιών που έμειναν στην κοινωνία με τις εκκλησίες Ελλάδος και Κων/πόλεως (τ.ε. η ακριβής στιγμή χασίματος της χάριτος του Αγίου Πνεύματος) είναι το ίδιο δευτερόλεπτο όταν εισήχθη το νέο ημερολογίο, ο Νέμανια Γκβοζντένοβιτς την αλλάζει που και που και τη σπρώχνει περιστασιακώς πιο πίσω στο παρελθόν – ο πιο πρόσφατός του terminus post quem, τ.ε. η στιγμή όταν ολόκληρη η παγκόσμια ορθοδοξία τελείως έχασε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, είναι, εξ όσων γνωρίζω, το 1908 και μία συμπροσευχή του πατρ. Τύχωνα με αγγλικανούς. Όσους αποτυγχάνουν να ακολουθούν τη λογική των αλλαγών στην εκκλησιολογία του, την οποίαν αυτός θεωρεί υποχρεωτική για όλους, ο Γκβοζντένοβιτς ονομάζει «φρενοβλαβείς αιρετικούς» και απειλεί ότι «τέτοιοι θα πρέπει να φύγουν από την Εκκλησία». Όπως και να έχει, το γεγονός ότι επί χρόνια και οι ίδιοι βρίσκονταν ή βρίσκονται σε κοινωνία με ιερέα που διατηρεί διακοινωνία με το αιρετικό πατριαρχείο Σερβίας δεν επηρεάζει την πεποίθησή τους ότι οι ίδιοι, από κάποιο θαύμα, δεν έγιναν εξίσου ακοινώνητοι (είτε αυτομάτως, είτε όχι).

Και οι δύο επιμένουν στην ομολογία ότι οι Σέρβοι μάρτυρες του Γιασένοβατς (τα θύματα των κροατικών θηριωδιών κατά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο) αναμφίβολα δεν μπόρεσαν να σωθούν, αν και πολλοί από αυτούς βαπτίστηκαν και μυρώθηκαν πριν από την εισαγωγή του νέου ημερολογίου στην Ελλάδα ή μπόρεσαν να βαπτιστούν στο αίμα τους. Τη φανατική ομολογία αυτή τη διανέμουν παντού εκ μέρους της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος και έτσι επί χρόνια σκανδαλίζουν και απωθούν από την Εκκλησία πιστό λαό που ψάχνει την αλήθεια μέσα στο εκκλησιαστικό χάος και απάτες που κυριαρχούν σήμερα.

 Τη στάση του π. Γρηγορίου, σύμφωνα με την οποία αυτός τον επ. Νικόλαο Βελιμίροβιτς ούτε δέχεται, ούτε απορρίπτει, και οι δύο αναθεματίζουν. Για κάθε πιστό Σέρβο ο Βελιμίροβιτς είναι πιθανώς η πιο σημαντική πνευματική μορφή μετά από τον Αγ. Σάββα, και ως τέτοιος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με ιεραποστολικό σκοπό ανάμεσα στους Σέρβους, αλλά ο π. Σεραφείμ και ο Νέμανια Γκβοζντένοβιτς δημιουργούν την εντύπωση ότι όλη η πίστη μας, τ.ε. η Ομολογία της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ., δεν είναι τίποτα αλλό παρά κατάρες και μία συνεχής εμπειρογνώμων μέτρηση της χάριτος. Επιπλέον, ο Γκβοζντένοβιτς διαδίδει την πληροφορία ότι ο Ν. Βελιμίροβιτς, μαζί με το Πατριαρχείο Σερβίας, ακόμα και επίσημα αναθεματίστηκε από τη Σύνοδό μας. Οι διαστάσεις της ζημιάς που η ενέργειές τους έκαναν και κάνουν στο έργο της ιεραποστολής είναι δύσκολο να εκτιμηθούν.

Η εξής δεν είναι απλώς μία ρητορική ερώτηση και παρακαλώ την απάντηση από την Ι. Σύνοδο: ποιος είναι υπεύθυνος ενώπιον του Θεού για όλες τις ψυχές που χάθηκαν εξαιτίας των τριών κυρίων αντιπροσώπων της ιεραποστολής της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. στη Σερβία;

Μετά που δημοσιεύσαμε ένα απόσπασμα από το βιβλιαράκι του π. Στεφάνου Φρέιζερ «Η Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Ελλάδος» (στα αγγλικά, σελ. 65), όπου αυτός επικρίνει τη θεωρία του διακόπτη και γράφει ότι αυτή δεν είναι “ούτε πατερική, ούτε κανονική”, ο π. Σεραφείμ έγραψε ένα ηχογράφημα στο οποίο δήλωσε ότι θα απαιτήσει την καθαίρεση του π. Στεφάνου. Οι οπαδοί του σταδιακά πάλι έπαψαν να εκκλησιάζονται στην ενορία του π. Συμεών μετά που γύρισαν ξανά κάτω από την επιρροή του π. Σεραφείμ, ο οποίος εν τω μεταξύ και ο ίδιος άρχισε να ελέγχει σφόδρα τον π. Συμεών (πράγμα λόγω του οποίου 4 χρόνια νωρίτερα εμάς κατηγόρησε ως σχισματικούς και συκοφάντες). Τώρα οι οπαδοί του επίσης συμμερίστηκαν τις επιθέσεις σε εκείνους που δεν ομολογούν τη θεωρία του διακόπτη.

Οι εναπομείναντες ενορίτες εξίσου φανατικά ομολογούν τη θεωρία του διακόπτη, με υποστήριξη του ιερέα, ο οποίος με δυσκολία καταλαβαίνει το πρόβλημα, αλλά κατάλαβε το ότι κάθε αντίσταση σε εκείνους που ξεσκέπασαν τις κρυπτο-οικουμενιστικές του ενέργειες μπορεί να βγει επωφελής για τον ίδιον προσωπικά. Το ηχογράφημα του π. Σεραφείμ, όπου αυτός απαιτεί την καθαίρεση του π. Στεφάνου, διανεμήθηκε επίσης και στη Viber ομάδα του π. Συμεών, τ.ε. με την ευλογία του. Με αυτόν το τρόπο ο Σέρβος ιερέας, ο οποίος στέλνει τη δική του οικογένεια για μυστήρια στο αιρετικό πατριαρχείο και ο ίδιος συμμετέχει στην συμπροσευχή με αιρετικούς, τώρα ως δήθεν μεγάλος ζηλωτής και υπερασπιστής της Ορθοδοξίας συμμερίστηκε το διωγμό του γνησίως ορθοδόξου συναδέλφου του ιερέα.

Πριν από μερικούς μήνες, κατόπιν επιμονής των ενοριτών του π. Συμεών (κυρίως νεοφύτων) και με την ευλογία του ιερέα, από τη λειτουργία μακρύνθηκε ο αδ. Πέτρος Αντάμωβ, ένας από τους πρώτους Ματθαιϊκούς στη Σερβία, γιατί δεν ομολογεί τη θεωρία του διακόπτη. Aυτός απευθύνθηκε στην Ιεραρχία και την παρακάλεσε να του εξηγήσουν που κάνει λάθος και ποια ακριβώς είναι η Ομολογία μας σχετικά με αυτό το θέμα, που τώρα προκαλεί καινούργιο σκάνδαλο στη Σερβία και επιτρέπει στον ιερέα και ακόμα σε απλούς πιστούς να αφορίζουν άλλους από την Εκκλησία, σαν να έχουν μία τέτοια εξουσία. Δεν του απάντησε κανείς ιεράρχης, αλλά η εν λόγω επιστολή του ήρθε πίσω από την Ελλάδα στα χέρια του π. Συμεών, που την χρησιμoποίησε εναντίον του αδ. Πέτρου ώστε να τον αμαυρώσει ενώπιον των ενοριτών του ως εχθρό τους και αιρετικό.

Tελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό – στην ενορία του π. Συμεών από την πρώτη μέρα η λειτουργία τελείται με απολύτως ανάλατο πρόσφορο. Αυτό είναι κάτι για το οποίο επιστήθηκε η προσοχή του ιερέα πριν από τουλάχιστον 17 χρόνια, αλλά αυτός δεν αντέδρασε καθόλου και συνέχισε με την πρακτική του. Αυτό ουσιαστικά ισοδυναμεί με την αίρεση των αζύμων και, δεδομένου ότι το αλάτι στο πρόσφορο συμβολίζει τον Νου και την Διδασκαλία του Χριστού (κατά την ερμηνεία του αγ. Σ. Θεσσαλονίκης), εδώ πρόκειται επίσης για λειτουργικό απολιναρισμό, δηλ. η θυσία τελείται πάνω σε έναν ελλιπή Χριστό. Ακόμα και αν ο ιερέας έλαβε συνταγή με λάθος, το να επιμένει στο λάθος τον κάνει συνειδητό παραβάτη των κανόνων και της λειτουργικής παράδοσης.

 ⁺⁺⁺

Τέτοιοι είναι οι καρποί της Σερβικής ιεραποστολής μετά από σχεδόν 20 χρόνια της ύπαρξής της – φανατισμός, κατά συρροήν πνευματικές δολοφονίες, ύπουλες συκοφαντίες, μίσος, υποκρισία, λειτουργικές καινοτομίες και ανορθόδοξη εκκλησιολογία. Για το λόγο αυτό, τον επόμενο έξαρχο περιμένουν μεγάλες ευθύνες και δύσκολο έργο να λύσει τα παλαιά προβλήματα και να αποτρέψει δημιουργία των καινούργιων.

Τα πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομά τους: στη Σερβία στο έργο έχουμε ένα πολυετή διωγμό των ορθοδόξων και την πλήρη διάλυση της εκκλησιαστικής ιεραποστολής. Σύμφωνα με το εκκλησιαστικό δίκαιο, μία άδικη κατηγορία για αίρεση συνεπάγεται την ταυτόσημη τιμωρία για τον κατήγορο η οποία θα εφαρμοζόταν σε περίπτωση μίας δίκαιης κατηγορίας. Δεδομένου ότι ο π. Σεραφείμ επί χρόνια επιμένει σε ψεύτικες κατηγορίες για αίρεση εναντίον του π. Γρηγορίου, αν και ο πατέρας αθωώθηκε μπροστά στον Σεβ. Παντελεήμονα, και δεδομένου ότι τα τελευταία χρόνια τις ίδιες κατηγορίες και από τον π. Σεραφείμ και από τον Ν. Γκβοζντένοβιτς αντιμετωπίζω και εγώ, μαζί με μερικούς αδελφούς και αδελφές που δεν ομολογούν τη θεωρία του διακόπτη – μία γνήσια και κατά Θεόν ειρήνη θα είναι δυνατή μόνο αν λόγω τέτοιων κατηγοριών ληφθούν εκκλησιαστικά νομικά μέτρα. Κατά τον ίδιο τρόπο, σχετικά με τις μαρτυρίες για τις ηθικές και κανονικές ανομίες του ιερέα Συμεών Μικέρεβιτς επίσης πρέπει να ληφθούν εκκλησιαστικά νομικά μέτρα και η αλήθεια για την κανονική-μυστηριακή του κατάσταση πρέπει να ξεκαθαριστεί αναμφίβολα. Για τη Σερβία είναι ασυγκρίτως καλύτερο να μην έχει ούτε έναν ιερέα, παρά έναν τέτοιο που άφησε πίσω του ένα γνήσιο πνευματικό νεκροταφείο.

Για το λόγο αυτό τόσο οι πρώην όσο και πάντες οι σημερινοί οπαδοί-ενορίτες του π. Συμεών, οι οποίοι τον υπερασπίζονταν/υπερασπίζονται στις ανομίες του, τις συγκάλυπταν/συγκαλύπτουν και έδιωχναν/διώχνουν εκείνους που τις ξεσκέπαζαν, ως συνειδητοί συνένοχοι στη διακοινωνία και στην απόκρυψή της πρέπει να θεωρηθούν κανονικά ως οι πεπτωκότες (Λατ. lapsi – εκείνοι που έχασαν την ομολογία). Και ως εκ τούτου κανείς από αυτούς δεν πρέπει να ληφθεί υπόψιν ως ο ενδεχόμενος επόμενος υποψήφιος κληρικός, όχι μόνο ως ο συγκοινωνών στην κρυφή διακοινωνία, αλλά και ως πρόσωπο αποδεδειγμένα στερούμενο κάθε διάκρισης, συνείδησης και χριστιανικής εντιμότητας. 

⁺⁺⁺

Αν η Ι. Σύνοδoς δεν θα έχει απαντήσεις σε όλες τις εν λόγω ερωτήσεις και αν τίποτα δεν λυθεί – τι να κάνουμε εμείς;

Εμεις που δραπετεύσαμε από τον κρυπτο-οικουμενισμό του Πατριαρχείου Σερβίας που να δραπετεύσουμε τώρα από τον κρυπτο-οικουμενισμό στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ;

Και στους αδελφούς και αδελφές που θέλουν να δραπετεύσουν από τον κρυπτο-οικουμενισμό του Πατριαρχείου Σερβίας και να προσχωρήσουν στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ. – τι να τους πούμε; Που και πως να φύγουν από αυτόν στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ;

Να τους «εξηγήσουμε» ότι «όλα είναι εντάξει», επειδή τα πάντα έγιναν «εν γνώσει των αρχιερέων και με τις ανώτατες αρχιερατικές  ευλογίες» (όπως το λέει ο ιερέας Συμεών);

Ή, όπως ο π. Σεραφείμ, ο Νέμανια Γκβοζντένοβιτς και οι ενορίτες της ενορίας του π. Συμεών στη Σερβία, να συγκαλύψουμε επιμελώς τα πάντα και να πούμε (το ψέμα) ότι τέτοια στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ. «δεν έγιναν και δεν υπάρχουν";

Άλλα σε τι θα διαφέρουμε τότε από τους ιερείς τους στο πατριαρχείο Σερβίας, που τους λένε το ίδιο για την κατάσταση στη δική τους εκκλησία – ότι "όλα είναι εντάξει και καμία διακοινωνία με αιρετικούς δεν υπάρχει", ότι "θα λογοδοτήσουν οι αρχιερείς" και ότι όλα αυτά είναι "ψεύτικες κατηγορίες και συκοφαντίες από την πλευρά κάποιων μη κατ’επίγνωσιν ζηλωτών που θέλουν μόνο να σχίσουν την Εκκλησία";

 ⁺⁺⁺

Μερικοί Eπίσκοποι έχουν την εντύπωση ότι στη Σερβία παρατηρείται μία έλλειψις εμπιστοσύνης στην Ιεραρχία. Αυτό ισχύει σε κάποιο βαθµό, γιατί επί χρόνια οι επιστολές μας και οι παρακλήσεις μας έμεναν χωρίς απάντηση και εμείς αισθανόμασταν ως ψωραλέα πρόβατα που εις μάτην καλούν τους ποιμένες τους. Ελπίζουμε όμως ότι στο μέλλον η κατάσταση θα αλλάξει και ότι η Σερβική ιεραποστολή θα σταθεί επιτέλους στα κανονικά της πόδια. 

             

Ασπάζομαι τας ιεράς Υμών δεξιάς και εξαιτώ τας αγίας Υμών ευχάς.

Ελένη Καπούστινα, Σερβία

Υ.Γ. Για όλα που αναφέρονται εδώ έχω γραπτές αποδείξεις ή δηλώσεις των μαρτύρων.

Παρακαλώ να επιβεβαιώσετε την ασφαλή λήψη και πρωτοκόλληση της παρούσης.

 

 

Προσθήκη

 

Ντοκουμέντο 1

    Πηγή: Facebook.

Σε αυτές τις φωτογραφίες φαίνεται ενορίτης της Σερβικής ενορίας, ο γαμπρός του ιερέα Συμεών, ως νονός σε βάπτιση ενός παιδιού στο Πατριαρχείο Σερβίας.

Όταν μερικοί πιστοί παρακάλεσαν έναν επίσκοπο της Συνόδου να βοηθήσει ώστε να λυθεί αυτό το πρόβλημα και του παρουσίασαν αυτές τις φωτογραφίες, ως την απόδειξη της κρυφής διακοινωνίας για την οποία οι εκκλησιαστικές αρχές στην Ελλάδα προηγουμένως είχαν προειδοποιηθεί αρκετές φορές, αυτός είπε ότι αυτό „δεν αποτελεί καμία απόδειξη της διακοινωνίας τ.ε. δεν αποδεικνύει ότι επρόκειτο για βάπτιση, γιατί στις φωτογραφίες δεν φαίνεται ότι είναι παρών ο ιερέας του Πατριαρχείου“.

Είναι σαφής η πρόθεση του επισκόπου με την „μη αποδοχή της απόδειξης“ να καλύψει γενναιόδωρα και να μειώσει την αμαρτία αυτού του νεαρού ανθρώπου, αλλά μένει ασαφές γιατί σε εκείνους που παρουσίασαν στην Εκκλησία αυτή την απόδειξη της κρυφής διακοινωνίας και που έκαναν κόπο να Tην απαλλάξουν από την κρυφή ανομία και από το ψέμα, ταυτόχρονα στάλθηκε το μήνυμα ότι για αυτόν τον λόγο θα «πάθουν κακό». Μήπως αυτό σημαίνει ότι η απόκρυψη της κρυφής διακοινωνίας είναι η αμαρτία πιο μεγάλη και πιο επικίνδυνη ακόμα και από την ίδια την αμαρτία της διακοινωνίας;

Εκτός από αυτό, με μία τέτοια απόρριψη των αποδείξεων στέλνεται λάθος μήνυμα σε πολλούς που κουτσαίνουν και στα δύο τους πόδια και, θέλοντας να πάρουν «τα καλύτερα και από τους δύο κόσμους», δέχονται τα μυστήρια και στη Γνήσια Εκκλησία, και στις οικουμενιστικές επίσημες εκκλησίες (η πρακτική γνωστή ως «κυπριανισμός») – ότι μπορούν να κάνουν αυτό χωρίς κανονικές συνέπειες, αλλά να προσέχουν μόνο να μην τα μάθει κανείς στην Εκκλησία και στις φωτογραφίες από τις τελετές στο ναό να μη φανεί ο λειτουργών αιρετικός ιερέας.

Από την άλλη, εμείς καταλαβαίνουμε ότι με την επισκοπική ανοχή αυτής της υπόθεσης ενεργοποιείται η αγιοπατερική αρχή της οικονομίας σε καιρούς αιρέσεως: «Ο λαϊκός που προσεύχεται με αιρετικούς, αλλά απέχει από κοινωνία μαζί τους, μπορεί να λάβει κοινωνία από ορθόδοξο ιερέα χωρίς επιτίμιο» (ο όσ. Θεόδωρος Στουδίτης). Ωστόσο, αυτό κατά κάποιο τρόπο αποτελεί καινοτομία στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ. και αφήνει την πόρτα ορθάνοιχτη, ως σιωπηρή ευλογία, για συμπροσευχές με αιρετικούς, χωρίς κοινωνία μαζί τους – ακριβώς εκείνο που κάνουν οικουμενιστές στις εκκλησίες της παγκοσμίου ορθοδοξίας. Αλλά σε τι θα διαφέρουν τότε οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι από εκείνους;

 

Ντοκουμέντο 2

 

 

Ο άνω επίσκοπος που είδε αυτό το ντοκουμέντο τό απέρριψε επίσης ως μην έχον κανένα βάρος («αυτό δεν αποδεικνύει τίποτα»), διότι, κατά τη γνώμη του, «μπορεί να είναι πλαστό, τ.ε. ο υιός του ιερέα μπορούσε να πληρώσει στον κληρικό του Πατριαρχείου να του βγάλουν πλαστό πιστοποιητικό γάμου μόνο ώστε να το δείξουν στη γιαγιά της νύφης (τη «μοναχή»).

Ο Επίσκοπος πρόσθεσε και ότι «δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ο ιερέας Συμεών ήταν παρών κατά την τελετή του γάμου» – αν και υπάρχουν πολλοί μάρτυρες που είδαν τις φωτογραφίες του ιερέα μέσα στο ναό, κατά την τελετή, και μετά την τελετή, μπροστά στο ναό. Οι περισσότεροι από αυτούς τους μάρτυρες, που με τα δικά τους μάτια είδαν τις φωτογραφίες του ιερέα στο γάμο, εν τω μεταξύ εγκατέλειψαν την Εκκλησία, αλλά στην Εκκλησία έμειναν δύο μάρτυρες που είδαν τις φωτογραφίες και το μαρτυρούν δημόσια (ένας από αυτούς σήμερα είναι μοναχός∙ προς τούτοις, υπάρχουν και μερικοί σημερινοί ενορίτες του π. Συμεών που επίσης είδαν τις φωτογραφίες, αλλά, ως ενθουσιωδείς υπερασπιστές της ανομίας και συνένοχοι σε αυτήν, συγκαλύπτουν την κρυφή διακοινωνία και αρνούνται να μαρτυρήσουν την αλήθεια – πράγμα το οποίο ισοδυναμεί με ψευδομαρτυρία).

Η πρόθεση του επισκόπου και εδώ προφανώς ήταν να καλύψει με το μανδύα του την αμαρτία αυτού του ανθρώπου (και του ιερέα που για χρόνια επίμονα ψεύδεται και λέει για πολλοστή φορά μπροστά στην Εκκλησία: «Δεν υπήρξε κανένας γάμος στο Πατριαρχείο»), αλλά, ανεξάρτητα από κάλυψη και μείωση, παραμένει το γεγονός ότι η αποστασία των libellatici επίσης είναι αποστασία (οι libellatici είναι εκείνοι που αγόραζαν πιστοποιητικά ότι πήραν μέρος στις θυσίες στους Ρωμαϊκούς θεούς). Η Εκκλησία ποτέ δεν έκρυβε την αμαρτία των libellatici, αλλά μόνο σε επιτίμιο τους έδειχνε μεγαλύτερη συγκατάβαση απ΄ό, τι σε εκείνους που ανοιχτά προσέφεραν θυσίες στα είδωλα. Για το λόγο αυτό, όταν από ανιδιοτελή αγάπη κάνουμε συγκατάβαση στους αμαρτωλούς, όλοι πρέπει να έχουμε στο νου μας: η κρύψη της αμαρτίας αποστασίας στην Εκκλησία, ή άρνηση και η μείωση μίας τέτοιας αμαρτίας, αποτελεί ενεργή συμμετοχή στην ανομία αποστασίας.

Η αγάπη που τίθεται πριν από την αλήθεια είναι η αγάπη χωρίς αλήθεια (τ.ε. ψεύτικη αγάπη). Για αυτόν το λόγο η αγάπη και η αλήθεια πρέπει πάντα να βαδίζουν μαζί, δίπλα-δίπλα – ἔλεος καὶ ἀλήθεια συνήντησαν, δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη κατεφίλησαν (Ψαλμ.84:11). Όταν δεν βαδίζουν μαζί, εκεί δεν υπάρχει ούτε ειρήνη, ούτε δικαιοσύνη, ούτε αλήθεια, ούτε αγάπη. Και τι μας απομένει τότε;

 

Ντοκουμέντο 3

Η άνω είναι η δήλωση του ανθρώπου για τον οποίον ο παπά Συμεών (ενώπιον των μαρτύρων) είπε ασύστολο ψέμα στον Επίσκοπό του, τον Μητρ. Ταράσιο, ότι „ήταν κουμπάρος και των δύο παιδιών του ιερέα στους γάμους τους, όπως και αναδεχόμενος, μαζί με τη γυναίκα του, όλων των εγγονών του“.

Αυτός λέει: «Χαίρετε, Ελένη. Από την πλευρά μας, εμείς δεν ήμασταν κουμπάροι στους γάμους των παιδιών του π. Συμεών, και επίσης δεν είμαστε αναδεχόμενοι κανενός από τα εγγόνια του. Αντιθέτως, από την πλευρά των παιδιών του π. Συμέων, αυτοί είναι αναδεχόμενοι των παιδιών μας. Η Μαρία ήταν αναδεχόμενη στη βάπτιση της κόρης μας της Αναστασίας το 26 Αύγουστο 2013. Ο Δημήτριος ήταν αναδεχόμενος στη βάπτιση του υιού μας του Αρσενίου τον Αύγουστο 2014. Πείτε μου, πως είναι η υγεία του δεσπ. Ταρασίου; Δώστε του, Σας παρακαλώ, χαιρετίσματα από μας και την παράκληση για προσευχές για την οικογένειά μας. Ο Θεός να Σας φυλάξει. Μάξιμος.»

Όταν ο προαναφερθείς Επίσκοπος, τον οποίον παρακάλεσαν να βοηθήσει, έμαθε ότι υπάρχει η δήλωση αυτού του ανθρώπου με την οποία διαψεύδονται οι ισχυρισμοί του π. Συμεών, εκείνος και αυτή επίσης απέρριψε ως απόδειξη, με την εξήγηση ότι «δεν υπάρχει το σκρίνσότ της».

Λοιπόν, τώρα δημοσιεύουμε και το σκρίνσοτ, και ελπίζουμε ότι δεν υπάρχουν πια εμπόδια ώστε οι επίσκοποι να δεχτούν την αξιόπιστη μαρτυρία ενός έντιμου ανθρώπου της Εκκλησίας, η οποία εντελώς ελέγχει τις απαίσιες αναλήθειες του ψευδόμενου πρεσβυτέρου.

Αλλά προειδοποιούμε: η απόρριψη της αληθινής μαρτυρίας αυτού του αδελφού μας αποτελεί άμεση κατηγορία ότι αυτός είναι ψευδομάρτυρας. Και με αυτό τον τρόπο η αμαρτία γίνεται διπλή: χωρίς εξέταση γίνεται δεκτή η ψευδομαρτυρία ενός πρεσβυτέρου ο οποίος, όπως ο Ανανίας, δημόσια ψεύδεται σε ολόκληρη την Εκκλησία (Πράξ. 5, 1-5), ενώ ως ψευδομάρτυρας απορρίπτεται ένας ταπεινός λαϊκός που μαρτυρεί την αλήθεια. Ή ακόμα και τριπλή, διότι “όποιος δεν ελέγχει έναν αμαρτωλό στο ψέμα του, είναι συνένοχός του” (ο μακάρ. Θεοδωρήτης ο Κύρου) και «ὅς δίκαιον κρίνει τὸν ἄδικον, ἄδικον δὲ τὸν δίκαιον, ἀκάθαρτος καὶ βδελυκτὸς παρα  θεῷ» (Παροιμ. 17, 15).

 

Ντοκουμέντο 4

 

           πηγή: Κ.Γ.Ο., Ιανουάριος 2002, σελ. 26-27.

 

 

 

---

[1] Εμείς που μελετήσαμε προσεκτικά την αλήθεια για τις οικουμενιστικές ανομίες της μητέρας μας της Εκκλησίας του Πατριαρχείου Σερβίας και τα είχαμε γνωστοποιήσει σε όλους στη Σερβία που έχουν αυτιά να τα ακούσουν, θα ήμασταν υποκριτές αν τώρα την αλήθεια για τις παρόμοιες ανομίες στη δική μας Εκκλησία των Γ.Ο.Χ. παρασιωπούσαμε ενώπιον της Εκκλησίας στην Ελλάδα.

[2] Αυτή η λέξη στη Σερβική γλώσσα ακούγεται εντελώς ίδια όπως στα Ελληνικά – krivda!

[3] Όσον αφορά τους μάρτυρες στο ενδεχόμενο δικαστήριο, είναι σαφές ότι δεν επρόκειτο για κανένα από την Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Σερβίας, γιατί τα πάντα για άλλη μία φορά έγιναν κρυφά από τους Σέρβους πιστούς.

[4] Ωστόσο, αυτό το γεγονός δεν εμπόδισε τον π. Συμεών να αρνηθεί το 2018 να γράψει θετική γνώμη για την χειροτονία του π. Σεργίου ως δεύτερου ιερέα για τη Σερβία, πράγμα για το οποίο δέχτηκε δημόσιους επαίνους από τον π. Σεραφείμ, ο οποίος έγραψε: “ΕΤΣΙ ΜΠΡΑΒΟ! Έτσι κάνει ένας γνήσιος ποιμένας των λογικών προβάτων του Χριστού!”.