ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Γ.Ο.Χ. ΣΕΡΒΙΑΣ: ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΟΡΝΕΙΑΣ

 

Η ακόλουθη τραγική ιστορία αποτελεί μαρτυρία για το πως οι ποιμένες της γνησίου Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο παπάς Συμέων (Μικέρεβιτς) και ο μεγαλόσχημος μοναχός Σεραφείμ (‘Ιγνατιτς), συνεργατικά καθοδηγούν τις ανθρώπινες ψυχές – σε απόγνωση και σε έκπτωση από την Εκκλησία, σε πνευματικό θάνατο.

Αφιερώνεται σε όλα τα θύματά τους: σε εκείνα που έψαχναν την αλήθεια και τη σωτηρία στη Γνήσια Ορθοδοξία και, αντί για αυτές, βρήκαν το σατανικό ψέμα και τον πνευματικό θάνατο, στα σημερινά τους θύματα που δεν γνωρίζουν ότι είναι θύματα, και ιδιαίτερα σε εκείνα που θα μπορούσαν να γίνουν θύματά τους στο μέλλον.

+

Στον Απρίλιο του 2011 έ. αποκαλύφθηκε ότι ο παπάς Συμεών Μικέρεβιτς, ο μοναδικός γνήσιος και κανονικός ιερέας στη Σερβία και σε όλες τις σερβικές χώρες (στη Δημοκρατία της Σέρπσκα και στο Μαυροβούνιο...), σε ένα από τα πνευματικά του τέκνα, στο νεαρό ο οποίος λίγο πριν είχε βαπτιστεί, ευλόγησε να κάνει πορνεία με την τότε κοπέλα του, την αρραβωνιαστικιά του. Και τον ευλόγησε επίσης να κοινωνήσει μετά από λίγες εβδομάδες εγκράτειας και νηστείας, διαβεβαιώνοντας και τον νεαρό, και τον ευλαβή του πατέρα ότι αυτό είναι σύμφωνο με τους κανόνες της Εκκλησίας.

Όταν τα νέα για αυτό έφτασαν στον χαρισματικό πνευματικό όλης της Σερβίας, στον τότε Αγιορείτικο μεγαλόσχημο μοναχό Σεραφείμ, ο οποίος ανέλαβε πάνω του αυτό το υψηλό καθήκον μόλις, λίγα χρόνια νωρίτερα, εντάχθηκε στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ. από την αίρεση της εικονομαχίας (όπου επίσης ήταν μη χειροτονημένος πνευματικός και θανάσιμος κήρυκας της „μοναδικής αλήθειας“), στην 28 Απριλίου 2011 αυτός οργάνωσε επειγόντως μια ακουστική τηλεδιάσκεψη και την κανονική ανακριτική ενέργεια τ.ε. την ακρόαση του κληρικού Συμεών, στην οποία, εκτός από εκείνους τους δύο, συμμετείχε ως κύριος μάρτυρας και ο πατέρας, μάλλον ο πατριός του αναφερόμενου νέου (ενώ ο νεαρός ήταν επίσης παρών για να επιβεβαιώσει τα πάντα ως είχαν).

Η ολοκληρωμένη ηχογράφηση εκείνης της συνομιλίας δημοσιεύεται εδώ ώστε να μείνει ως ιστορική μαρτυρία για το ποιοι είναι οι άνθρωποι που είναι ηγέτες και το πρόσωπο της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Σερβίας (η απομαγνητοφώνηση των πιο ευγλώττων αποσπασμάτων της συνομιλίας βρίσκεται εδώ). Εκ των προτέρων προειδοποιούμε ότι τα ευαίσθητα πρόσωπα δεν θα έπρεπε να ακούσουν την ηχογράφηση, επειδή αυτή ανήκει στο σπάνιο είδος της αυθεντικής πνευματικής φρίκης (το ορθόδοξο ανάλογο του είδους  „snuff” εκ των βαθέων του „dark web“) και, ακούγοντάς το, κανείς μπορεί εύκολα να χάσει την πίστη του όχι μόνο στη λεγόμενη γνήσια Ορθοδοξία, αλλά και στον Χριστό και στην Εκκλησία Του – ακριβώς όπως την έχασαν οι πρωταγωνιστές αυτών των γεγονότων (δηλ. τα πρόβατα, όχι οι ποιμένες – επειδή οι τελευταίοι ποτέ δεν είχαν καμία άλλη πίστη εκτός από τη σκυλίσια πίστη, δεδομένου ότι και οι δύο είναι λύκοι με ένδυμα προβάτων), και όπως την πίστη τους μετά την έχασαν και μερικοί άλλοι μάρτυρες εκείνων των γεγονότων.

 

Συνομιλία του μεγαλόσχημου μον. Σεραφείμ με τον π. Συμεών 2011 04 - ΥouTube

++

Αν και η εν λόγω ηχογράφηση δεν απαιτεί κάποιο ιδιαίτερο σχόλιο (όποιος έχει τα αυτιά θα ακούσει και ο ίδιος), πρέπει να τοποθετηθεί σε ένα πλαίσιο τ.έ. είναι απαραίτητο να αναφερθούν τα πάντα όσα χρειάζονται για να καταλάβει κανείς την πλήρη εικόνα της τραγωδίας που κρύβεται πίσω της.

Ο παπάς Συμέων Μικέρεβιτς, ο οποίος εκείνη τη στιγμή ήταν ιερέας για ήδη δέκατη χρονιά και για τον οποίον μαρτυρείται αξιόπιστα ότι τη στιγμή της χειροτονίας του δεν ήξερε ούτε καν το Πιστεύω, μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε παίξει με σχετική επιτυχία το ρόλο του πνευματικού μπροστά σε όλους όσοι θα γοητεύονταν από τα εξωτερικά του ιερατικά σημεία και με την αυθεντία της Εκκλησίας που στεκόταν πίσω του (του συνέβαινε κάποτε, αλήθεια, να κατουρήσει, μεθυσμένος, πάνω στο χαλί των πιστών στο σπίτι των οποίων βρισκόταν, αλλά οι πιστοί γνώριζαν ότι οι παπάδες επίσης είναι απλά άνθρωποι και γι’αυτό δεν αγανακτούσαν, τ.ε. δεν αφαιρούσαν τίποτα από την «κανονικότητα» και «γνησιότητά» του). Στην προσωπική του αυθεντία συνείσφερε ιδιαίτερα η υποστήριξη του Аγιορείτη μεγαλόσχημου μοναχού Σεραφείμ. Εκείνος, αλήθεια, πρώτα ήταν σκεπτικός ως προς τις πνευματικές, ηθικές και διανοητικές ικανότητες του ιερέα, και για το λόγο αυτό, πίσω από τα πλάτη του, μεταξύ των πιστών τον αποκαλούσε τσαρλατάνο (την εποχή που ακόμα δεν είχε συνηθίσει στο περιβάλλον της γνήσιας Εκκλησίας, τ.έ. όταν μόλις είχε επιστρέψει από την αιρετική σατανική συνεταιρία στην οποία, αλήθεια, τέτοιοι τσαρλατάνοι δεν υπήρχαν). Ωστόσο, ο παπάς Συμεών ύστερα απόδειξε ακόμα και μπροστά του ότι ήταν άδικα υποτιμημένος – άλλωστε, άρα λίγα είναι τα πρόσωπα στην ιστορία της Εκκλησίας που από χαμηλό μορφωτικό, κοινωνικό και ηθικό επίπεδο προοδεύτηκαν ακριβώς στην Εκκλησία και χάρη στην Εκκλησία; Όπως αποκαλύφθηκε, ο παπάς Συμεών από έναν φορτηγατζή, ο οποίος μέχρι να πάρει σύνταξη δούλευε στο εργαστήριο των παιδικών τροφίμων «Juvitana» στην Ίντζιγια, στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Ελλάδος προοδεύτηκε σε συνταξιούχο νομικό και ως τέτοιος έλαβε από εκείνη ιερατικό αξίωμα (τ.έ. η Εκκλησία αυτόν, έναν φορτηγατζή, στους πιστούς της εν ονόματι του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος τον παρουσίασε ως νομικό – ως τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, τον Αμβρόσιο Μεδιολάνων, τον Μέγα Φώτιο, τον Μάρκο Ευγενικό...).

 

Από το εκκλησιαστικό περιοδικό „Κήρυξ των Γνησίων Ορθοδόξων“, Ιανουάριος 2002, σελ. 26-27 :

Όπως και να είναι, όχι πολύ μετά που προσχώρησε στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ. από την αίρεση της εικονομαχίας (την οποία προηγουμένως πάνω από μία δεκαετία διέδιδε ανά ολόκληρη τη Σλαβική ορθόδοξη οικουμένη και στην Ελλάδα) ο μεγαλόσχημος μοναχός Σεραφείμ μετανόησε, και από έναν συγκρατημένο κριτικό του παπά Συμεών έγινε о πιο δυνατός υπερασπιστής και σύμβουλός του. Και τότε αυτοί οι δύο άρχισαν μία γόνιμη πνευματική συνεργασία, με τον σκοπό να εισάγουν τάξη στην Εκκλησία Σερβίας και, πρώτα από όλα, να πειθαρχήσουν αυστηρά τους ανυπότακτους παλαιούς πιστούς οι οποίοι αναγνώρισαν τις πνευματικές και νομικές ικανότητες του παπά Συμεών και δεν ήθελαν να πλησιάσουν αυτόν προσωπικά και τη γεμάτη χάρη ενορία του ούτε καν σε απόσταση βολής.

Ένας από τους καρπούς εκείνης της πνευματικής συνεργασίας τους είναι και το γεγονός που έχει καταγραφεί σε αυτή την εγγραφή ήχου.

Σε εκείνους που είναι σίγουροι στην καρδιά και στην πίστη τους αφήνουμε να ακούσουν οι ίδιοι την εγγραφή, και εδώ ξεχωρίζουμε τις βασικές στιγμές που πρέπει να τονιστούν και να ληφθούν υπόψη σε κανονική και πνευματική ανάλυση.

 

• 04:15: ο παπάς Συμεών ομολογεί ότι „καταλαβαίνει το πόσο αυτό (που είχε κάνει) είναι εναντίον των κανόνων“, τ.ε. ότι συνειδητά έκανε μία αντικανονική ενέργεια. Ως δικαιολογία της ιερατικής του ευλογίας της πορνείας και στη συνέχεια και της κοινωνίας, αυτός προβάλλει το επιχείρημα ότι „ο άνθρωπος κράτησε αποχή για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα – για ολόκληρη τη Σαρακοστή“.
• 04:45: ο ανακριτής, ο μον. Σεραφείμ, ρωτάει τον ιερέα αν αυτός γνωρίζει ότι το επιτίμιο για την αμαρτία πορνείας είναι αφορισμός και «ακοινωνησία 15 χρονών» – αν και το μέγιστο επιτίμιο, σύνφωνα με τον κανόνα του Βασιλίου του Μεγάλου, είναι 7 χρόνια, ενώ σύμφωνα με τους πιο ύστερους κανόνες, όταν άνθρωπος μετανοεί, είναι μόνο 2 χρόνια (12ος κανόνας του αγ. Ιωάννη του Νηστευτού)· κατά ακρίβειαν, επιτίμιο για μοιχεία στην πρακτική είναι δύο φορές μεγαλύτερη από το επιτίμιο για πορνεία, και αποτελεί 14 ή 15 χρόνια το πολύ, και σύμφωνα με τον 20^ο κανόνα της τοπικής Συνόδου Αγκύρας μόνο 7 χρόνια.
• 05:00: στη δική του υπεράσπιση ο παπάς Συμεών, ως ένας γνήσιος νομικός, εκφέρει κανονικό προηγούμενο, τ.ε. μία παρόμοια υπόθεση ενός ζευγαριού που επίσης έπεσε στην πορνεία άμεσα πριν τον γάμο και έλαβε επιτίμιο από «μόνο 3 χρόνια» – και ανακοινώνει τ.ε. αποκαλύπτει το μυστήριο Εξομολόγησης με συγκεκριμένα ονόματα των ενοχοποιημένων πόρνων.
• 05:10: ο μον. Σεραφείμ το αρνείται και τονίζει ότι αυτός, ως τότε παρών μάρτυρας και μεταφραστής, γνωρίζει ότι εκείνο το ζευγάρι για εκείνη την αμαρτία τους από τον πνευματικό τους π. Παντελεήμονα έλαβε επιτίμιο ακοινωνησίας 15 χρονών – αν και, ως είπαμε, το κανονικό επιτίμιο για πορνεία είναι 7 χρόνια, χωρίς οικονομία· κανονικό επιτίμιο 15 χρονών απαγγέλλεται για αμαρτία σοδομιτικής πορνείας μεταξύ δύο ανδρών (δεν γνωρίζουμε περί τίνος ακριβώς επρόκειτο εκεί, διότι έχουμε μόνο τη μαρτυρία του Σεραφείμ, αλλά ίσως στην Ελλάδα υπάρχει μία αντίστροφη τάξη και πρακτική, δεδομένου ότι ανάμεσα στους Έλληνες η ομοφυλοφιλία παραδοσιακά ήταν συνηθισμένη και κοινωνιακά κανονικοποιημένη ακόμα από την περίοδο της πρώιμης αρχαιότητας, και ίσως εκεί η φυσιολογική πορνεία τιμωρείται με 15 και η ομοερωτική με 7 χρόνια;).
• 05:55: μετά από αυτή την εξήγηση του εμπειρογνώμονα μον. Σεραφείμ για το κανονικό επιτίμιο, στην ερώτηση του εξεταστή: „Καταλαβαίνεις τώρα το πόσο μεγάλη αμαρτία έκανες;“, ο παπάς Συμεών απαντάει: „Όχι“. Από αυτό είναι σαφές το ότι ο παπάς Συμεών ήξερε ότι πορνεία τιμωρείται με ένα πολυετές επιτίμιο, αλλά ότι για λόγους „ποιμαντικής οικονομίας“ αποφάσισε συνειδητά να την μειώσει σε μόνο λίγες εβδομάδες – και ότι εκεί δεν υπάρχει η αμαρτία (επειδή οι κανόνες είναι για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για τους κανόνες, και η φιλανθρωπία είναι πάνω από τους κανόνες...).
• 06:55: ο παπάς Συμεών ενεργητικά (και λίγο νευρικά) συνεχίζει την κανονική του άμυνα κατά της συκοφαντίας („περίμενε ένα λεπτό, περίμενε ένα λεπτό, δεν είναι έτσι, δεν είναι έτσι, μη μου βάζεις τα δικά σου λόγια στο στόμα μου...“), και αναφέρει άλλη μία επεξηγηματική περίπτωση οικονομίας από την ποιμαντική του πρακτική, τ.ε αποκαλύπτει άλλη μία εξομολόγηση του πνευματικού του τέκνου που ζει σε μη εκκλησιαστικό γάμο (“αλλά τι θα πούμε για τον τάδε και τάδε...;“).
• 09:30: ο παπάς Συμεών, υπερασπιζόμενος την ευλογία του και αισθανόμενος άδικα συκοφαντημένος („ας γυρίσουμε πίσω στην κατάσταση έτσι όπως είναι“), τονίζει το γεγονός ότι εδώ δεν πρόκειται για κάποια „τυχαία κοπέλα“, αλλά για την κοπέλα την οποία ο νεαρός «έπρεπε να παντρευτεί“ (τ.ε. την αρραβωνιαστικιά του), και ότι εκείνοι ως ζευγάρι είναι „έτοιμοι για τον γάμο» (τ.έ. ότι, αφού πνευματικά είναι έτοιμοι για γάμο, δεν ήταν περιττό να προετοιμαστούν λίγο και σωματικώς).
• 09:50: ο πατέρας του νεαρού λέει ότι είπε ρητά στον γιό του ότι δεν του επιτρέπεται να πορνεύει με την κοπέλα του μετά από τη βάπτισή του, αλλά ότι ο πνευματικός ο παπάς Συμεών του είπε κατά την εξομολόγηση κάτι εντελώς διαφορετικό και του έδωσε την ευλογία του να το κάνει („δεδομένου ότι τέτοια είναι η κατάσταση, αυτός θα την παντρέψει εκείνη... και αν δεν θα μπορέσουν να το αντέξουν...“). 
• 11:10: о πατέρας του νεαρού λέει ότι χαίρεται που ο παπάς ομολόγησε τι είχε συμβεί τ.ε. ότι είπε την αλήθεια, διότι „αν δεν το είχε κάνει, εγώ θα έκλαιγα όλη αυτή τη ζωή μου μέχρι το τέλος“.
• 11:35: о παπάς Συμεών τον διαψεύδει αμέσως: o πατέρας του νεαρού μαρτυρεί ότι την προηγούμενη μέρα ο παπάς είπε ότι η «ευλογία του» είναι «σύμφωνη με τους κανόνες», και ο παπάς τώρα ψεύδεται ότι δεν είπε έτσι – μέχρι τη στιγμή που ο πατριός του νεαρού είπε ότι είχε ηχογραφήσει τη συνομιλία τους. Тότε ο παπάς λέει ότι „η ηχογράφηση δεν έχει σημασία λέξη προς λέξη“, αλλά ότι αυτός „ήθελε να λύσουν την κατάσταση κατά το καλύτερο δυνατό τρόπο“ (τ.έ. με ψεύδη και με άλλα νέα ψεύδη). Εδώ πρέπει να σημειώσουμε την ευλαβή πρακτική όπου στη γνήσια Εκκλησία όλοι ηχογραφούν τους πάντες, πιθανώς διότι έχει αποδειχθεί ότι αυτός είναι ο μοναδικός αποτελεσματικός τρόπος γνώσης και διαφύλαξης της αλήθειας μέσα της (την ίδια την τηλεδιάσκεψη την ηχογράφησε ο μον. Σεραφείμ).
• 12:25: ο πατέρας λέει ότι έκλαιγε όταν έμαθε από τον π. Σεραφείμ ότι το επιτίμιο είναι ακοινωνησία „15 χρονών“ (ο παπάς-νομικός του είπε ότι το κανονικό επιτίμιο είναι 15 μέρες, και ο μεγαλόσχημος ειδικός εκκλησιαστικού δικαίου ότι είναι 15 χρόνια – και εκείνος πίστεψε και τους δύο). Και ρωτάει: „Ποιος τώρα φταίει για αυτό;“ Δεν λαμβάνει καμία απάντηση.
• 14:50: ο παπάς συνεχίζει με τη δικαιολογία του και σε ύφος ενός έμπειρου νομικού τονίζει ένα εξαιρετικό κανονικό επιχείρημα: „Κοιτάξτε, εγώ δεν προτείνω αυτό σε κανένα από τους καινούργιους που προσχωρούν (στην Εκκλησία), αυτοί οι δύο ήταν σχεδόν έγγαμοι πριν από αυτό, ήταν σοβαροί, ήθελαν να παντρευτούν όσο πιο σύντομα μπορούν. Τέτοια είναι η κατάσταση που εγώ δεν την έλυσα με τον καλύτερο τρόπο“. Δηλαδή, αντί να τους παντρέψει όσο πιο σύντομα, αυτός ευλόγησε ο γάμος να μην γίνει καθόλου (διότι ο  Μέγας Βασίλειος στον 26^ο του κανόνα λέει ότι „ἡ πορνεία γάμος οὐκ ἔστιν, ἀλλ’ οὐδὲ γάμου ἀρχή· ὥστε, ἐὰν ᾖ δυνατὸν τοὺς κατὰ πορνείαν συναπτομένους χωρίζεσθαι“). Και ταυτόχρονα η Βάπτιση να μολυνθεί αμετατρέπτως.
• 17:00: О ανακριτής ο μον. Σεραφείμ με πομπώδη τόνο κάνει μια ρητορική ερώτηση: „Ποια είναι τότε η διαφορά μεταξύ ημών και εκείνων από την επίσημη εκκλησία“ (αφού „οι τσαρλατάνοι από το Πατριαρχείο“ με τον ίδιο ακριβώς τρόπο επιτρέπουν την πορνεία και την Ι. Κοινωνία στα πνευματικά τους τέκνα, 14:20). Аλλά δε δίνει την απάντηση: και οι δύο ευλογούν την πορνεία, αλλά η διαφορά είναι ότι οι πνευματικοί από το Πατριαρχείο δίνουν επιτίμιο που είναι 2-7 χρόνια μικρότερο από εκείνο που προβλέπουν οι κανόνες (και έτσι ωθούν τον κόσμο σε ασέλγεια), ενώ οι κανονικοί πνευματικοί στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ. δίνουν επιτίμιο που είναι 7-13 χρόνια μεγαλύτερο από εκείνο που προβλέπουν οι κανόνες (και έτσι ωθούν τον κόσμο σε απόγνωση). Κατά μέσο όρο, ωστόσο, οι πνευματικοί στο Πατριαρχείο είναι πιο κοντά στην κανονική ακρίβεια.
• 17:05: ο παπάς Συμεών επιμένει και πάλι στην κανονική του δικαιολόγηση: „Όχι, όχι, πάτερ, σου λέω, εγώ δεν πρότεινα σε κανέναν από τους καινούργιους, δηλαδή σε κανέναν, μπορείς να ρωτήσεις όποιον θέλεις...“. Δηλαδή, τονίζει ότι πρόκειται για μία μοναδική περίπτωση ποιμαντικής οικονομίας, η οποία προϋποθέτει μια εξαιρετική απόκλιση από τους κανόνες για χάρη της οικοδόμησης της Εκκλησίας και της σωτηρίας των ψυχών. Ο μον. Σεραφείμ απαντάει: „Το ξέρω, εντάξει, αλλά...“.
• 17:45: ο μον. Σεραφείμ: „Είναι γνωστό ακριβώς ποια είναι η κανονική τιμωρία για την μαλακία, ποια είναι η τιμωρία για την πορνεία, ποια είναι η τιμωρία για τον σοδομισμό, ποια είναι η τιμωρία για την κτηνοβασία και τα λοιπά. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα... Αρκετές φορές εγώ, ως μεταφραστής, ήμουν παρών κατά την εξομολόγηση των πιστών στον π. Παντελεήμονα, όταν ο κόσμος μετά το βάπτισμα έπεφτε στην αμαρτία, και εκείνος σε όλους έλεγε ότι έχουν 15 χρόνια ακοινωνησίας. Και αυτό είναι σύμφωνο με τους κανόνες“. Γεγονότα: δεν υπάρχει κανένας κανόνας που να ορίζει ότι το επιτίμιο για την κοινή πορνεία είναι 15 χρόνια, και χρονολογικά ο τελευταίος κανόνας στο Πηδάλιον που ορίζει το επιτίμιο για την πορνεία είναι 2 χρόνια, μαζί με τη μετάνοια που είναι αυτονόητη (12^ος κανόνας του Ιωάννη του Νηστευτού).
• 20:10: ο πατέρας του νεαρού, μετά όλες τις κανονικές «διευκρινήσεις» του μον. Σεραφείμ για το 15-χρονο επιτίμιο, κλονισμένος, ρωτάει: „Και τι να κάνουμε εμείς τώρα;“
• 20:30: ο παπάς Συμεών: „Καλά, θα τηλεφωνήσω εγώ στον δεσπότη, και θα σας πω τι θα κάνουμε τώρα“.
• 20:55: μετά που ο Σεραφείμ ανέφερε ένα άλλο παράδειγμα του γνησίου ορθοδόξου „κανονικού επιτιμίου 15 χρονών“ (από τη Ρωσία), ο πατέρας του νεαρού λέει: „Θεέ μου, δεν ξέρω... σας λέω, αγαπητοί μου άνθρωποι, να προσεύχεστε στο γλυκό μας Θεό, και Εσείς που το κάνετε, π. Συμεών, Εσάς κανείς δεν ανάγκασε να το πείτε στον Ν. Αλλά σας ξαναλέω ότι εσείς είστε τώρα εκείνοι που οδηγείτε αυτό το μικρό ποίμνιο, εμείς είμαστε σε πλήρη απόγνωση, εμείς δεν έχουμε κανένα άλλον, με ποιον εγώ να διαπραγματευτώ τώρα; Με κανέναν! Αυτό είναι καταστροφή για μας! Να, Εσείς είστε 20 χρόνια, πάτερ, Εσείς είστε στο Άγιον Όρος εδώ και 20 χρόνια, και Εσείς, π. Συμεών, εδώ και 10 χρόνια είστε ιερέας – και αν εσείς κάνετε τέτοια λάθη, τι τότε να κάνουμε εμείς; Πως εμείς να κρατάμε τότε την πραγματική αλήθεια; Είναι εύκολο για σας τώρα να μας δώσετε το επιτίμιo, αλλά ποιος φταίει για το επιτίμιο, ποιος παρότρυνε τον άνθρωπο να το κάνει;“
• 25:40: Kαι οι τρεις συμφωνούν μέσα στη σοφία: „Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις“.
• 25:45: Ο πατέρας (πατριός) εκλιπαρεί: „Σας εκλιπαρώ ξανά, κάντε αυτό που είναι το καλύτερο για μας, κάντε πρώτα αυτό που λέει η Εκκλησία... ο Ν. δεν φταίει για αυτό... το παιδί έχει παραπλανηθεί... και τότε ο διάβολος του επιτέθηκε από όλες τις πλευρές μόνο και μόνο για να τον καταστρέψει... και Εσείς, π. Σεραφείμ.. ο Ν. είναι ορφανός, εγκαταλελειμμένος, εγώ το μεγάλωσα τον εγκατέλειψε όταν ο πατέρας του, οπότε όλοι προσπαθήσαμε να τον σώσουμε από όλες τις πλευρές... γι΄ αυτό σας παρακαλώ, δείτε τι είναι το καλύτερο...“.
• 27:30: ο μον. Σεραφείμ απορεί: “Δεν καταλαβαίνω πως γίνονται τέτοια... και ο Ταράσιος και οι άλλοι δεσποτάδες... αν χειροτονεί κάποιον, πρέπει τουλάχιστον να έχει κάποια βάση, να ξέρει ο άνθρωπος τουλάχιστον κάποια βασικά στοιχεία των κανόνων της Εκκλησίας, τι μπορεί, τι δε μπορεί, και αν δεν ξέρει τέτοια πράγματα να ξέρει τουλάχιστον τι λέει το Ευαγγέλιο, τι λέει ο Κύριος, οι Απόστολοι, η ανθρώπινη συνείδηση...“. Σε αυτό το σημείο ο μον. Σεραφείμ παριστάνει τον αφελή, παρόλο που γνωρίζει πολύ καλά ότι υπάρχει επίσης και η αποστολική απαγόρευση στην Γραφή και ο κανών της Οικουμενικής Συνόδου που απαγορεύει τη χειροτονία των νεοβαπτισμένων ανθρώπων που προσχώρησαν πρόσφατα στην Εκκλησία από την αθεϊστική ζωή (όπως έκανε κάποτε ο παπάς Συμεών) και που απειλεί με καθαίρεση ακόμα και εκείνους που χειροτονούν τέτοιους και τους κρατούν στον κλήρο. Και ο Σεραφείμ ξέρει επίσης πολύ καλά και εκείνα που έγραψε στο βιβλίο του εναντίον του Πατριαρχείου Σερβίας, στο κεφάλαιο υπό τον τίτλο „Ταχυδακτυλουργία με κανόνες“ (αναφερόμενος στο δεσπ. Νικόδημο Μίλας, από το βιβλίο «Κανόνες της Ορθοδόξου Εκκλησίας με ερμηνείες»), με έντονα γράμματα (bold) και υπογραμμίζοντας: „Η αυθαίρετη απόκλιση μιας Τοπικής Εκκλησίας από ένα μόνο κανόνα, τον αναγνωρισμένο και αποδεκτό από την Οικουμενική Εκκλησία, θέτει την εν λόγω Εκκλησία σε θέση σχισματικής συνεταιρίας, και αυτή παύει να είναι μέρος της μίας Εκκλησίας του Χριστού“. Аλλά, φυσικά, ό,τι ισχύει για το Πατριαρχείο Σερβίας δεν ισχύει για την Εκκλησία Γ.Ο.Χ. (και αυτό είναι κάτι που όλοι ήδη γνωρίζουν, όχι μόνο οι δαίμονες – και οι μόνοι που δεν το ξέρουν είναι οι ασθενείς του παπά Συμεών και του μον. Σεραφείμ).
• 28:45: ώστε να επισφραγίσει την απόγνωση του νεαρού και του πατέρα του (ως „το καλύτερο για αυτούς“, όπως τον ικέτευε ο πατέρας), ο Σεραφείμ για άλλη μία φορά επαναλαμβάνει (το ψέμα): „Με το Πνεύμα το Άγιον γράφτηκαν εκείνοι οι κανόνες που λήφθηκαν στις Οικουμενικές Συνόδους, και με το Πνεύμα το Άγιον λήφθηκε ο κανόνας ότι για 15 χρόνια δεν μπορεί κάποιος να κοινωνήσει αν έχει πέσει στην πορνεία“. Γεγονός: δεν υπάρχει τέτοιος κανόνας.
• 28:55: και συμπεραίνει: „Δεν ξέρω, κάντε ό,τι θέλετε, εγώ είπα ό,τι είπα“. Δηλ. εκείνη την οικογένεια αυτός την έστειλε στον παπά Συμεών και τον σύστησε σε εκείνους ως ποιμένα και πνευματικό, ενώ τώρα τους λέει „κάντε ό,τι θέλετε, εγώ είπα ό,τι είπα“ („και εσύ, [π. Συμεών], είσαι ο πνευματικός οδηγητής τους“).
• 29:00: ο παπάς Συμεών για άλλη μία φορά υπόσχεται: „Καλά, μένει να το δούμε εγώ και ο δεσπότης και θα ενημερώσουμε τον Ν. και τον Ν., και θα δούμε τι θα κάνουμε“.
• 32:30: ο πατέρας του νεαρού, πάλι: „Τι να κάνω εγώ τώρα; Αναγκάζομαι να στραφώ και πάλι στον π. Σεραφείμ, γιατί ο π. Σεραφείμ μου Σας σύστησε, δηλαδή αυτός είναι ο πρώτος άνθρωπος στη γνήσια Εκκλησία που μου μίλησε για Σας... Αλλά κοιτάξτε, καλοί μου άνθρωποι, εσείς, άνθρωποι, έχετε αναλάβει ένα μεγάλο φορτίο... όποιος δεν μπορεί να φοράει το ράσο ας το βγάλει, είναι καλύτερα γι’ αυτόν να πάει και να ζήσει ως λαϊκός... παρά να κάνει το ράσο αμαρτία για τον εαυτόν του και να οδηγήσει τους άλλους στην αμαρτία... /ο Σεραφείμ: „Συμφωνώ απόλυτα“/... γι’αυτό, αγαπητοί μου, προσέξτε τι κάνετε...“.
• 34:40: ο πατέρας και πάλι δεν λαμβάνει καμία απάντηση, αλλά ο παπάς Συμεών, αλλάζοντας εμφανώς τη διάθεσή του από αμυντική, στη συνέχεια ταπεινή-μετανοητική, σε ιλαρή, αρχίζει να διηγείται κατάλληλα πνευματικά ανέκδοτα („στους έσχατους καιρούς ακόμη και οι διάβολοι θα έχουν κάτι να μάθουν από τους ανθρώπους – τόσο πονηροί θα είναι...“), και ευχαριστεί τον π. Σεραφείμ: „Σε ευχαριστώ, πάτερ, που μου άνοιξες τα μάτια μου σε σχέση με αυτό το θέμα /επιτίμιο 15 χρονών και όχι 15 μερών/, αυτό είναι αδελφικό“.
• 36:50: ο παπάς Συμεών πάλι: „Τώρα θα τα μεταφέρουμε όλα στον δεσπότη... τώρα όλα πάνε μπροστά στον δεσπότη, και όπως θα πει ο δεσπότης έτσι ας γίνει και με εμάς“. Και ο Σεραφείμ: „Πολύ σωστά, καταλαβαίνεις. Αλλά και πάλι δεν μπορεί να πει τίποτα πέρα από τους κανόνες της Εκκλησίας. Δεν μπορεί κανείς να πει οτιδήποτε πέρα από τους κανόνες“. Δεν εξηγεί όμως πώς και γιατί τότε ο ίδιος επέβαλε, μαζί με τον Έλληνα πνευματικό, επιτίμιο για πορνεία που παραβιάζει απόλυτα τους κανόνες της Εκκλησίας.
• 39:50: Στο τέλος ο μον. Σεραφείμ εκφράζει την ανησυχία του: „Δεν ξέρω, ίσως αυρίο να έρθει ο ανιψιός μου και να μου πει: 'Να ξέρεις, ο πατέρας [Συμεών] μου επέτρεψε να κάνω μαλακία'· δεν γίνεται έτσι, καλέ μου άνθρωπε!“, ο παπάς Συμεών τον καθησυχάζει: „Όχι, όχι, μη γένοιτο, δεν θα έκανα ποτέ αυτό“, και ο Σεραφείμ του λέει: „Το ξέρω, αλλά ας πούμε... κοίτα να δεις, αν εσύ επιτρέπεις στον άνθρωπο να πορνεύει και μετά να κοινωνήσει, τότε αυτό είναι ένα πολύ μικρότερο πράγμα“.
• 41:00: ο παπάς Συμεών τελειώνει τη συνομιλία με χαρά: „Δόξα τω Κυρίω!“. Δηλ. „δόξα τω κυρίω“ που όλα τελείωσαν τόσο ευτυχισμένα και επιτυχημένα. Αυτός είναι φανερά ευχαριστημένος, διότι τώρα έχει αφεθεί στον ίδιον να λύσει από κει και πέρα το πρόβλημα από μόνος του.

 

ΣΥΝΟΨΗ

1.    Ο μον. Σεραφείμ σύστησε στα θύματα τον π. Συμεών ως ποιμένα και πνευματικό.

2.    Ο παπάς Συμεών, ως πνευματικός, ευλόγησε τον νεαρό να πορνεύει με την κοπέλα του άμεσα πριν το γάμο, για τον οποίο ήταν έτοιμοι,

3.    Και στη συνέχεια τον ευλόγησε να κοινωνήσει (μετά τη Μεγάλη Σαρακοστή, και να νηστέψει για ακόμα δύο εβδομάδες – στη Λαμπρή Βδομάδα, όταν η νηστεία είναι αυστηρά απαγορευμένη – και μετά να κοινωνήσει) – αν και ήξερε ότι σύμφωνα με τους κανόνες για την πορνεία ορίζεται μία πολυετής απαγόρευση κοινωνίας.

4.    Στον ταραγμένο πατέρα του νεαρού, ο οποίος ήξερε ότι πορνεία δεν επιτρέπεται, είπε ότι δεν πρέπει να ανησυχεί, διότι αυτό είναι „σύμφωνο με τους κανόνες“. Και με αυτό τον τρόπο του είπε ψέμα συνειδητά.

5.    Όταν ο Σεραφείμ άρχισε την εξεταστική του ενέργεια, ο παπάς Συμεών αμέσως ομολόγησε ότι ήξερε ότι αυτό είναι αντικανονικό (πράγμα που αποδεικνύει ότι συνειδητά ώθησε τον νεαρό στην πορνεία και ότι συνειδητά είπε ψέμα ότι αυτό είναι «σύμφωνο με τους κανόνες“).

6.    Ο ιερέας προσπάθησε να πει ψέμα ότι δεν είπε ότι „αυτό είναι σύμφωνο με τους κανόνες», μέχρι το θύμα του είπε ότι την συνομιλία τους την είχε ηχογραφήσει (και τότε ο ιερέας είπε ότι „το λέξη προς λέξη δεν έχει σημασία“).

7.    Κατά τη συνομιλία, ως υπεράσπιση από τις κατηγορίες, ο παπάς Συμεών αποκαλύπτει το μυστικό της εξομολόγησης και τις αμαρτίες μερικών πνευματικών του τέκνων – και κάνει καινούργιες κανονικές παραβάσεις, προσθέτοντας ασυγχώρητες αμαρτίες σε ασυγχώρητες αμαρτίες (τ.έ. παραβάσεις οι οποίες τιμωρούνται με καθαίρεση, τουλάχιστον μέσα σε κανονικές εκκλησίες).

8.    Ο μον. Σεραφείμ ανακοινώνει στα θύματα ότι η κανονική τιμωρία για την αμαρτία της πορνείας είναι 15 χρόνια («αυτό είναι καλά γνωστό, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα»), το ίδιο επαναλαμβάνει αρκετές φορές και τους διαβεβαιοί ότι πρόκειται για τον κανόνα που „λήφθηκε με το Πνεύμα το Άγιον και γράφτηκε στις κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων“. Αυτό αποτελεί απόλυτο ψέμα – το κανονικό επιτίμιο για πορνεία είναι 2-7 χρόνια, και ένας τέτοιος κανόνας δεν υπάρχει ανάμεσα στους κανόνες των Οικουμενικών συνόδων. Και με αυτό τον τρόπο, αυτός όχι μόνο σπρώχνει τα θύματα σε πλήρη απόγνωση, αλλά επίσης ψεύδεται και βλασφημεί το ίδιον το Πνεύμα το Άγιον.

9.    O πατέρας του παιδιού, μέσα σε απόγνωση, αρκετές φορές ρωτάει: «Ποιος φταίει για αυτό; Τι να κάνουμε εμείς τώρα; Ποιος φταίει για αυτό το επιτίμιο; Ποιος κίνησε  τον άνθρωπον να το κάνει; Τι να κάνω τώρα εγώ;» (και κατηγορεί ντροπαλά τον Σεραφείμ ότι αυτός είναι εκείνος που τον παρέπεμψε στον παπά Συμεών). Και δεν λαμβάνει την απάντηση.

10. Την υποσχόμενη απάντηση από τους δεσποτάδες από την Ελλάδα ο πατέρας του νεαρού δεν την έλαβε επίσης. Και το ποια κόπρανα του παρέδωσε ο παπάς Συμεών από το δικό του μυαλό ως την «απάντηση από το δεσπότη» – μένει άγνωστο. Το μόνο γνωστό είναι το ότι ύστερα ολόκληρη η οικογένεια εγκατέλειψε την Εκκλησία και εξέπεσε από την πίστη.

Και έτσι χάθηκε μία γνησίως ορθόδοξη οικογένεια. Και ακόμη μία άλλη, η οποία κόπηκε από τη ρίζα και εμποδίστηκε να γεννηθεί, με την κοινή ποιμαντική προσπάθεια του „γνησίου ορθοδόξου“ ιερέα (του „νομικού“-φορτηγατζή) και του „γνησίου ορθοδόξου“ μοναχού (του „ειδικού εκκλησιαστικού δικαίου“-ηλεκτρολόγου αυτοκινήτων).

 

+++

Εν κατακλείδι, πρέπει να επισημανθούν ορισμένα βασικά στοιχεία.

Пρώτον, η πνευματική ουσία. Με τις σατανιστικές του „ευλογίες“ και με τα συνειδητά του ψέματα (“αυτό είναι σύμφωνο με τους κανόνες“) ο Συμεών έφερε τα βαριά τραυματισμένα θύματά του στο χείλος του γκρεμού. Και ο Σεραφείμ, με τη δαιμονικά επίμονη δηλητηρίασή του (σε σχέση με τη 15χρονη ακοινωνησία), τους έσπρωξε κάτω. Αντί να τους παραθέσει τους κανόνες, π.χ. τον 12ο κανόνα του αγ. Ιωάννη του Νηστευτού για μόνο δύο χρόνια (με την προϋπόθεση της νηστείας και των καθημερινών γονυκλισιών...), τους είπε ψέματα για τους κανόνες και ανέφερε κάποια μαύρα αντικανονικά παραδείγματα από τη μαύρη ελληνική ποιμαντική πρακτική, και έτσι ενίσχυσε πλήρως στα θύματα την πεποίθηση ότι για το αμάρτημα αυτό δεν υπάρχει έλεος από την Εκκλησία (άσχετα με το γεγονός ότι η Ίδια εν τω προσώπω του εξουσιοδοτημένου αξιωματούχου Της το είχε ευλογήσει!)· και το ποιος θα είναι ζωντανός μέσα σε 15 χρόνια και ποιος θα είναι νεκρός, και ποιος θα είναι μόνο ένας ζωντανός νεκρός – κανείς δεν ξέρει εκτός από τον Θεό. Είναι δύσκολο να πει κανείς ποιος από  τους δύο φταίει περισσότερο για τον πνευματικό θάνατο, αλλά στον Σεραφείμ, ως άξιο απόγονο των ουστάσι τ.έ. στον υπερήφανο φορέα του κροατικού-ουστάσικου DNA, του έπεσε να κάνει την εκτέλεση, το τελειωτικό χτύπημα („coup de grâce“ – κυριολεκτικά, „το χτύπημα της χάρης“).

Αν δεν ήταν βαθιά τραγικό, θα ήταν τραγελαφικά αστείο και θα έμοιαζε κάποιο αλλόκοτο σκετς από το “Monty Python’s Flying Circus», στο οποίο ο διασώστης, με τη μορφή υπερήρωα, έρχεται να βοηθήσει τα θύματα και να τους βγάλει έξω από τη δύσκολη θέση τους, λέγοντας: „Δεν ξέρω ποιος ηλίθιος σας έφερε εδώ, αλλά μην ανησυχείτε, τώρα όλα είναι υπό έλεγχο, εγώ είμαι βετεράνος της υπηρεσίας ορεινής διάσωσης και εγώ θα σας βοηθήσω“· και στη συνέχεια, με την εξειδικευμένη παρέμβασή του, τους βυθίζει στην άβυσσο, και μετά από αυτό, γεμάτος ειλικρινή συμπάθεια, στέκεται στην κορυφή του γκρεμού και λέει: "Λοιπόν, δεν πειράζει, είμαι καλοπροαίρετος και πάντα έτοιμος να βοηθήσω, γιατί τέτοια είναι η αγάπη προς τον πλησίον (34:50-35:30). Τώρα κάντε ό,τι θέλετε, αποφασίστε μόνοι σας τι θα κάνετε (36:10). Μπορείτε να καλέσετε την υπηρεσία ορεινής διάσωσης“.

Δεύτερον. Η σερβική ενορία των γνησίων μετά από αυτό το γεγονός είχε κάπως ανησυχίσει (διότι σε μία τόσο μικρή λίμνη γεμάτη κροκόδειλους ήταν αδύνατο να κρυφτεί το αίμα), και ο παπάς Συμεών ανακοίνωσε στο αναστατωμένο ποίμνιό του ότι για το ποιμαντικό του „λάθος κατ’οικονομίαν“ είχε λάβει από το δεσπότη κανονικό επιτίμιο να μη διαβάζει απολυτίκιο ευχή μετά την εξομολόγηση για τρεις μήνες. Και με αυτόν τον τρόπο αυτός καθησύχασε με επιτυχία τις ταραγμένες συνειδήσεις και τους έδειξε ότι στην Εκκλησία ωστόσο υπάρχει και τιμάται μία αυστηρή κανονική τάξη (το ποίμνιο το κατάλαβε άριστα και λίγα χρόνια αργότερα, ενώπιον των Ελλήνων επισκόπων τους, μαρτύρησε ότι „όλα τα ιερατικά του καθήκοντα και τα πάντα που η υπηρεσία απαιτεί από αυτόν ο π. Συμεών τα εκλπληρώνει πλήρως, και δεν υπάρχει ανάγκη για άλλον ιερέα εκτός από αυτόν στη Σερβία"). Το τι ο παπάς είπε στα θύματα – στο νεαρό τον οποίο ευλόγησε να κάνει πορνεία και στη συνέχεια να κοινωνήσει, και στον πατέρα του, και το ποια „απόφαση του δεσπότη“ τους μετέφερε – είναι άγνωστο. Αυτό που είναι γνωστό είναι ότι αμέσως μετά ολόκληρη η οικογένεια εγκατέλειψε την Εκκλησία, έπεσε στην απόγνωση και έχασε εντελώς την πίστη τους. Το επόμενο Πάσχα, στις ευγενικές πασχαλινές ευχές του μεγαλόσχημου μοναχού Σεραφείμ, ο νεαρός, ο πρώην Χριστιανός, στα λόγια «Χριστός ανέστη!» απάντησε αντισυμβατικά: «Фάε σκατά».

Ενάμιση χρόνο μετά την τηλεδιάσκεψη (κατά την οποία ο παπάς Συμεών αρκετές φορές επανάλαβε ότι θα τηλεφωνούσε την επόμενη κιόλας μέρα στον επίσκοπό του, θα εξομολογούνταν τι είχε κάνει και θα ζητούσε τη συμβουλή του για το τι θα έκανε από κει και πέρα), τον Οκτώβριο του 2012 ο αείμνηστος επ. Ταράσιος, ο αρμόδιος επίσκοπος του παπά Συμεών, ενώπιον τεσσάρων βαπτισμένων μαρτύρων από τη Σερβία (και μιας Ελληνίδας μοναχής) είπε ότι την όλη υπόθεση την άκουγε για πρώτη φορά από αυτούς. Δηλαδή ότι ο πατήρ Συμεών δεν του είχε μιλήσει ποτέ στο παρελθόν για το γεγονός αυτό.

Тρίτον. Ανεξάρτητα από το αν ο παπάς Συμεών έλαβε ποτέ οποιοδήποτε επιτίμιο από το δεσπότη του (ή από τον Αρχιεπίσκοπο, μετά το θάνατο του επισκόπου), ή αν ο ίδιος απλώς „όρισε“ κάτι στον εαυτό του (οποιοδήποτε άλλο επιτίμιο είναι άγνωστο, διότι δεν υπήρξε καμία αργία), εκείνο που μένει είναι το εξής γεγονός. Σύμφωνα με τους κανόνες της Εκκλησίας (άρθρον 52^ο του Εκκλησιαστικού Ποινικού Δικαίου, Νικόδημος Μίλας), ακόμη και εκείνοι που οδήγησαν ένα άλλο πρόσωπο στην πορνεία υπόκεινται σε τιμωρία για πορνεία, και κατά πρώτο λόγο οι γονείς (οι σωματικοί). Στην ιστορία της Εκκλησίας δεν υπάρχει καταγεγραμμένη περίπτωση πνευματικού που να είχε οδηγήσει άμεσα κάποιον στην πορνεία και να τον είχε ευλογήσει να το κάνει, γι' αυτό πιθανόν οι κανόνες δεν προβλέπουν κάτι τέτοιο. Αν όμως ένας φυσικός πατέρας ενθαρρύνει την πορνεία των παιδιών του ή τα οδηγεί να τη διαπράξουν, υπόκειται στην ίδια κανονική τιμωρία με αυτόν που διέπραξε την πορνεία (τ.έ. 7 χρόνια σύμφωνα με τους κανόνες της Εκκλησίας, ή 15 χρόνια σύμφωνα με τους κανόνες του Σεραφείμ του Ζηλωτού και των γνησίων ορθοδόξων πνευματικών-ζηλωτών για τους οποίους ο ίδιος μαρτυρεί). Η κανονική τιμωρία για ιερέα που έκανε την πορνεία είναι άμεση στιγμιαία καθαίρεση. Ο παπάς Συμεών δεν έλαβε καμία από τις δύο ποινές (ούτε την καθαίρεση, και ακόμα ούτε καν την παραμικρή αργία).

Με άλλα λόγια, σύμφωνα με το κανονικό δίκαιο και την πρακτική των Γ.Ο.Χ. Ελλάδος και Σερβίας, ένας λαϊκός που πέφτει σε πορνεία λαμβάνει επιτίμιο που είναι υπερδιπλάσιο από αυτό που ορίζουν οι κανόνες. Και ο ιερέας που πέφτει σε μία αμαρτία του ιδίου ή μεγαλύτερου βάρους – δεν λαμβάνει καμία τιμωρία (η ποιμαντική ευλογία της πορνείας είναι η αμαρτία μεγαλύτερη από την ίδια την πορνεία, διότι σκοτώνει την ψυχή εν ονόματι του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, και προς τούτοις ὃς δ᾿ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης!). Αλλά ακόμα και αυτό είναι ένα εντελώς δικαιολογημένο οικοδομικό μέτρο: με αυτόν τον τρόπο οι λαϊκοί θα είναι ακόμη πιο επιφυλακτικοί απέναντι στην πορνεία, και ταυτοχρόνως δεν θα λείπουν οι κανονικοί και οι γεμάτοι χάρη ιερείς, που σε κάθε περίπτωση αποτελούν απειλούμενο ή εξαιρετικά σπάνιο είδος. Χωρίς λαϊκούς η Εκκλησία μπορεί να υπάρξει, ενώ χωρίς κανονικούς ιερείς δεν μπορεί.

Τέταρτον. Ο ειδικός εκκλησιαστικού δικαίου και πνευματικός Σεραφείμ επίσης δεν έλαβε καμία ποινή για την εμπειρογνωμοσύνη του και για την επιδέξια πνευματική καθοδήγηση, στον θάνατο – εκτός από το επιτίμιο της Ηγουμένης του Αγίου Όρους, η Οποία τον έδιωξε από το Περιβόλι της. Ο Σεραφείμ θα έλεγε ότι εκδιώχθηκε ως „ομολογητής“, ενώ οι πιο νηφάλιοι θα έλεγαν ότι εκδιώχθηκε ως σκύλος, ή ως ο χοίρος των Γαδαρηνών – διότι, για ποιο λόγο τότε δεν είχαν εκδιωχθεί μαζί του και οι άλλοι ζηλωτές, και ανάμεσά τους κάποιοι γνήσιοι ορθόδοξοι, επίσης ματθαιϊκοί;

Και το γεγονός ότι, μετά την ένταξη του στην Εκκλησία από την αίρεση, αυτός συνέχισε να σκοτώνει πνευματικά τον κόσμο (προηγουμένως τους έσφαζε στη Σερβία, τα Σκόπια, το Μαυροβούνιο, τη Ρωσία και την Ουκρανία, την Ελλάδα και το Άγιο Όρος...) – είναι απόλυτα λογικό. Ο Θεόδωρος Στουδίτης διδάσκει ότι ένας μοναχός που έχει μεταστραφεί από την αίρεση στην Εκκλησία είναι υποχρεωμένος να περάσει όλη του τη ζωή σε μετάνοια, μέχρι το τέλος των ημερών του, και να μην τολμήσει να ανοίξει ξανά το στόμα του. Ο Σεραφείμ όχι μόνο δεν έκλεισε το στόμα του, αλλά το άνοιξε ακόμη περισσότερο απ’ ό,τι πριν – και όπως προηγουμένως, όντας εκτός Εκκλησίας, αναθεμάτιζε τους ορθοδόξους μέσα σ’Αυτήν, σήμερα, όντας μέσα σ’Αυτήν, συνεχίζει να αναθεματίζει ακόμη και τους πρώην μαθητές και οπαδούς του.

Пέμπτον. Μετά τον θάνατο του παλαιού του επισκόπου, η ιεραρχία στην Ελλάδα πήρε τον παπά Συμεών με ζήλο υπό την προστασίαν τους, και επιμένει ότι αυτός είναι ένας άξιος και κανονικός ιερέας, τον οποίον κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει. Και ότι όσοι παρ' όλα αυτά δεν επιθυμούν να πάνε στις κανονικές τελετές του και να λαμβάνουν από αυτόν τα Ιερά Μυστήρια και τις ευλογίες του – είναι εκκλησιομάχοι και σχισματικοί.

Αλλά και αυτό είναι άλλη μία απόδειξη της αντινομικής φύσεως της Εκκλησίας („credo quia absurdum“, „credibile quia ineptum“): μέσα Της τα πάντα συμβαίνουν κατά παράδοξο, υπερφυσικό και υπερνοητικό τρόπο – φορτηγάτζηδες γίνονται νομικοί, ηλεκτρολόγοι αυτοκινήτων γίνονται ειδικοί Κανονικού Δικαίου, αιρετικοί που αναθεματίζουν τους ορθοδόξους γίνονται ομολογητές της πίστεως που αναθεματίζουν τους ορθοδόξους, η θανάσιμη αμαρτία γίνεται ευλογημένη, τα μέλη της πόρνης γίνονται μέλη του Χριστού, οι ιεροί κανόνες τεντώνονται και συστέλλονται σύμφωνα με τους νόμους της κβαντικής φυσικής, ελλείψει του αγιασμού που χαλάει μετά από τρεις μέρες οι τελείως μεθυσμένοι ιερείς αγιάζουν τους οίκους των πιστών με ούρα τους, και το ψέμα γίνεται η αλήθεια. Και, ναι, μέσα της οι ορθόδοξοι γίνονται σχισματικοί, αλλά αυτό είναι λιγότερο σημαντικό – η Εκκλησία βρίσκεται σε πόλεμο στη γη, και όλοι γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει πόλεμος χωρίς θύματα, και οι στρατιώτες είναι εκεί για να σκοτώνονται. Το μόνο σημαντικό είναι να διατηρηθεί η ιεραρχία των εντολών, η υπακοή και η κανονική αυθεντία της κανονικής ιεραρχίας, χωρίς την οποία δεν υπάρχει η Εκκλησία. Και την Εκκλησία οι πύλες άδoυ δεν θα την κατισχύσουσιν έτσι και αλλιώς.

 

Υ.Γ.

Ως ένα ακόμη παράδειγμα του γεγονότος ότι η παραπάνω πνευματική διάκριση του πατρός Συμεών δεν είναι καθόλου χωρίς προηγούμενο, αλλά ότι αυτός πραγματικά συνεπώς και με πεποίθηση εφαρμόζει τη διδασκαλία του για την πορνεία, η οποία, αν γίνεται με την ευλογία της Γνησίου Ορθοδόξου Εκκλησίας, δεν αποτελεί πραγματικό εμπόδιο για συμμετοχή στα Μυστήρια και για την ένωση με τον Χριστό (διότι Εκείνος είπε: „Ὅσα ἐὰν λύσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένα ἐν τῷ οὐρανῷ“), αποδεικνύεται ακόμη και από μερικές περιπτώσεις από το άμεσο περιβάλλον του. Από ποιμαντική μέριμνα για το υπερβολικά ζηλωτικό, το „μη κατ’επίγνωσιν“ πνεύμα των πιστών του, αυτός έκανε κόπο να κρύψει αυτές τους περιπτώσεις, ώστε να αποφύγει τον σκανδαλισμό των πνευματικά αδύναμων αδελφών, και ιδιαίτερα την αναστάτωση των αυστηρών επισκόπων της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Αλλά μερικοί μη ταπεινοί πιστοί («εκκλησιομάχοι») αποφάσισαν ωστόσο να γνωστοποιήσουν εκείνες τις περιπτώσεις – και, αντί να βοηθήσουν τον κανονικό τους ιερέα και τους επισκόπους στην οικοδόμηση του Οίκου του Θεού, εκείνοι συνέχισαν να αποκαλύπτουν τις κρυφές αμαρτίες και να σκανδαλίζουν τους πάντες.

Η πρώτη περίπτωση είναι του γιού του ιερέα του Μίροσλαβ-Δημητρίου, ο οποίος, σύμφωνα με τη μαρτυρία του μεγαλόσχημου μον. Σεραφείμ, μερικά χρόνια πριν από την παρούσα τηλεδιάσκεψη (2005) εισήλθε στο γάμο μέσα από την πορνεία, και μετά συνέχισε ανεμπόδιστα και χωρίς επιτίμιο να συμμετέχει στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Σερβίας.

Η δεύτερη είναι η περίπτωση της κόρης του ιερέα, της Μαριάννας, η οποία δύο χρόνια μετά αυτήν τη τηλεδιάσκεψη και μετά τη βαθιά και ειλικρινή μετάνοια του παπά Συμεών έλαβε την πατερική και ιερατική του ευλογία για γάμο: σύμφωνα με τη δήλωση του ιερέα, τη 3 Φεβρουαρίου 2013 αυτός τέλεσε το γάμο της (κρυφά από την Εκκλησία Γ.Ο.Χ. – οι φωτογραφίες δεν δόθηκαν ποτέ στη διάθεση του εκκλησιαστικού κοινού, και κανείς πιστός δεν ήταν παρών ούτε στις αγγελίες γάμου, ούτε στη βάπτιση του συζύγου της, ούτε στο γάμο – και αυτό είναι κάτι πολύ λογικό, διότι πρόκειται για Ιερά Μυστήρια). Και μετά, 5-6 μήνες αργότερα, βάφτισε το πρωτογέννητο της παιδί, την κόρη Μελάνη.

Πολιτικός γάμος της κόρης του ιερέα, της Μαριάννας Μικέρεβιτς, Ιούνιος 2013.

Διάλογος στα σχόλια:

O φίλος του γαμπρού: Εσύ παντρεύτηκες στ' αλήθεια;;;;

Ο γαμπρός: Γιατί να σε κάνω πλάκα;

O φίλος του γαμπρού: Συγχαρητήριά μου! Το γάμο έκανες;

Ο γαμπρός: Δεν έκανα τίποτα, οι κουμπάροι και εμείς πήγαμε να φάμε, και αυτό ήταν όλο.

Η τρίτη είναι η περίπτωση της Σοφίας Ντράγκοβιτς, πνευματικής κόρης του παπά Συμεών και αναδόχου των τριών εγγονών του, η οποία το 2016 επίσης παντρεύτηκε έγκυος, και μετά ανεμπόδιστα και χωρίς επιτίμιο συνέχισε να συμμετέχει στην εκκλησιαστική ζωή της οικογένειας του παπά Συμεών ως πνευματική μητέρα και ανάδοχος των δύο μικρότερων παιδιών της κόρης του ιερέα, της Μαριάννας.

 

Και οι καρποί τέτοιας ποιμαντικής καθοδήγησης, και της αγιοπνευματικής μαρτυρίας για την αλήθεια της γνησίου Ορθοδόξου Εκκλησίας Ελλάδος, σήμερα φαίνονται ως εξής:

Η γνησίως ορθόδοξη Χριστιανή Σοφία Ντράγκοβιτς, πνευματική κόρη του παπά Συμεών και πνευματική μητέρα των εγγονών του, στην εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού 2022. Στην παρακάτω φωτογραφία η κόρη του ιερέα ευλογεί τη φωτογραφία με ένα λάικ.